anything you say can and will be used against your mom

- 911, what's your emergency?
- your mom.

The Inspiration

amateur anthropology

kosher food is food that has been prepared according to jew process.

μπρέην ντρέην

- καλά ρε συ, έτσι κάνουνε; χάθηκες εντελώς, ούτε ένα τηλέφωνο τόσον καιρό να πούμε, "έλα ρε μαν που είσαι, πάμε να πιούμε έναν καφέ";
- αφού δεν ήμουνα ελλάδα ρε καραγκιόζη, πώς να τον πιούμε τον καφέ;
- έλα ρε, πού ήσουνα;
- λονδίνο.
- στο σακίδιο;
- με τον Sadiq.
- σ' αδίκησα.

μπάρμπεκιου

- δεν κάνω εγώ για τέτοια ρε γαμώτο, θέλει υπομονή το ψήσιμο.
- τι, τα 'καψες;
- ε, λίγο οι μπύρες, λίγο ο ήλιος, λίγο τα μπούτια της ελένης*...
- κάρβουνο τα κρέατα ε;
- γάμησέ τα. στων ψαρών το ολόμαυρο νέφρι, περπατώντας η δόξα...
- ...;
- ...δράμας.
- δύο-μηδέν.

τα ψέματα #8

Ρέ, χαλάρωσε. Όταν μεθάμε λέμε μαλακίες, πράματα που δέν τα εννοούμε.

(Stranger Things, S02E03)

εποχή λαγού

μην την πιείτε, λουστείτε.

Remembrance

λένινγκραντ

- έφαγα μια ήττα χτες βράδυ, γάμησέ τα.
- τι γκένεν αγόρι μου;
- ήμουνα στη μπάρα, κουλ τύπος, και σε μια δόση μπανίζω μια τύπισσα, ένα μωρό σου λέω, που με κοζάριζε.
- έκανες ατάκ;
- προφανώς. και με το που πάω να την ρωτήσω τι να κεράσω, σκάει μύτη ένα ζωάδι, μαλάκα μου, ένας τύπος τρεις φορές εγώ και μ' έναν σβέρκο τέτοιονα.
- ουγκχ πουστιά...
- πάλι καλά που δεν τις μάζεψα. της λέω "συγγνώμη, δεν ήξερα ότι κτηνοδεύεστε" και την έκανα μ' ελαφρά.

Fast & Furious

αντρίλα

- ... κι ένα οδοντικό νήμα θα μου δώσετε;
- κηρωμένο;
- για τι με περάσατε;
- ;;;
- όταν η χρυσή ορδή, κυρία μου, επήλαυνε προς δυσμάς κατακτώντας και τρομοκρατώντας, τι νομίζατε ότι χρησιμοποιούσανε;
- ακήρωτο;
- κουροσάβωτο.

The BreakDown

Ensue the ingestion

So much psyched, today, I feel. This slouching dash to the fructuous vast plains of bliss, an egress from the despondent repentant bop I have been affiliated, can only be as forged as truth can be. These small gifts are dilating the yonder, and in conjunction with the salted water spilling therein my dream world, I get hummed with reality, at last! No more cleavings to tweeked past, no fear for the ahead, no sympathy for the devil’s dew. This action of wading inside one’s innermost damnation could not endure for ever. It would, ultimately, procure impairment to the esoteric quintessential. Do I jostle my precious luck, I would say, I do, like an immaculate Acanthus, like a forsaken author being encountering a multitude of scruples down in a succulent lost hope dungeon. Are we all one..? We are all one and each is all… different encoder, same consciousness.  

The Restaurant

in other news

the Weinstein conjecture in contact geometry, stating roughly that you can periodically masturbate in front of women without being accused of harassment, has just been disproved in full generality, thus establishing that space-time is of dimension at least \( 4\).

Could they carouse the staggering precedent

Such ingrates. He is not sniveling, he is blending the truth. Dutifully with the sickle of the web, from their cubicles, they are placing their supposed irrepressible creations without console the other with dialogue or any form of affiliation. Dry protrusion of mind commodities. Could one, invariably hold static in mind, that the outcome would be to prolong and variety in conversing. The stooges are wading and abolishing any reminiscent immolation towards a rigorous predicament to re-unite. The time a specimen transmutes stupefying for the keyboard fluency of a member’s fingers, then a phony lucidity arises in the form of a comment. Would it be regarded as a relentless context that would also coexist as hampering commotion for future sultry swivels towards the writhing in the form of placing and withdraw. 

μουσική διάπλασις των παίδων

Μοιράστε μουσικά όργανα.
Τα λιοντάρια (αγόρια) πάρτε τύμπανα και ξυλάκια,
τα υπόλοιπα ζώα (κορίτσια) κουδουνάκια και μαράκες.
Ξεκινήστε να τραγουδάτε το τραγούδι.

(Μουσική, Γ´ και Δ´ Δημοτικού, Διόφαντος)

Stifled, and with a slight repugnance

The crotch of time is spotless. Time is accredited of providing the most exegeses for the nameless downpour of what our affiliation brings. Being tally with our persecution, although we are infused by it, we diminish its value, the one we previously accredit and contradiction occurs, contraction prevails and similitude to the static wherein no wallow is sighted. The subservience of utilising in an oppressed interaction although seeming sanctimonious and heredity instrument whisking, it isn’t profane. There are no shackles. Fortuity is what is desired in each case and to appease only sublimates inveterate foul relentless. “Why we didn’t brake our pseudo-made-impediments and affirm ourselves to become over-indulged with our self-made nefarious putrid”. So many scruples to jostle in order to ensue such a notorious ingestion. Reminds me of convincing a harpy that jeering is delectation to her kind and she is gifted to expropriate the sorrow of the humans’ heart. The spatial deficiency of the innermost diminution of allusion invariably leads to a shrouded immanence meeting. Is anybody there? Any marrow? Maybe a herald to pass the message… Oh, will I halt these twaddle. It can be appalling like being inescapable to bury a cadaver. The gravedigger is never oppressed. But the fretted crowd palpitations are cunning. They depriving the truth. As the text descents into the furrow, the hidden sun is bestowing cerebrally ovation to the carrions.  

Visage by the forsaken mirror

It is such a scruple to preserve one's statements. The more jostle is occurring the less the effort remains quintessential. Once obtained a goiter, despite of being joyful towards an ingestion act, it would be highly recommended to ensure a notorious shrouded investigation on own esoteric latent attributes

Please, redeem unctuous proclaiment !

The foregone conclusion of communication being needfully inveterate, turned out to trek at a furlough. Was it sanctimonious or impudent to repent the absence of such "galooting" interceding, supporting that commenting should be chronic. Was it just a titillated idea to over-indulge eventually to an alleged pacified fortuity, which, loosely, would be highly foreseeable.  

Fervor and folly for getting back in the saddle

The persecution of himself that he was protruding was unfathomable to accord with his affiliation to a redaction. Although he was infused by the similitude wherein ended up as a contraction of their omnipresent primordial course, he was ascribed as a rutting stallion each time he had to confront his immaculate motives 

καρέκλες #7

The Look

The Password

καρέκλες #6

system of a public broadcast

τῷ αγνώστῷ μπούμαν

It's Just For Me

καρέκλες #5

στρατευμένο

- βγάζουμε δισκάκι με το γκρουπάκι.
- έλα ρε, παίζεις σε μπάντα; πώς τη λέτε;
- γκουλαγκάδα.
- μμμμμμμμμμμναι... και τι μουσική παίζετε;
- κυριώς σταλινομπαλάντες.
- νταφάκ;
- γαμεί το είδος ρε. άκου εδώ ρεφρενάκι απ' το Stalin bee, γαμώ τα τραγούδια λέμε. oh Jughashvili in the morning, oh Jughashvili late at night.

διάλειμμα για διαφημίσεις

going to group-theoretic work

- man, i just moved to UCL and everybody is obsessed with off-peak hours and shit.
- well, i guess if it saves you half the money and you travel more decently... i mean those guys probably spend three hours in the train every time the go to the office.
- yeah, it's incredible. everybody commutes to UCL
- duh... it's in the centre.

jazzowar

- τι είπε για τη μάνα σουυυυυυυυυ...
- τα μισά να μου 'λεγεεεεεεεεεεε...
- προσβόλααααααααα...
- έλα ντάξει, μη μαλώνετε.

just do it later

- ψήνεσαι να φτιάξουμε μια χρονομηχανή;
- μέσα, ντουντ.
- ωραία, ξεκινάμε;
- δεν τ' αφήνουμε γι αύριο; το ίδιο κάνει.

Q&A

when is a colander not just a colander?

όχι σπόιλερς

- θέλει λίγο φτιάξιμο ο δράκος σου, καλίσι μου.
- το ξέρω, δεν πάει πόντο τελευταία. τρεις κολώνες έφαγα στην τελευταία μάχη. τι λες να του κάνουμε;
- δε θέλει πολλά. να του πειράξουμε λίγο τον εγκέφαλο και θα τους πατάει όλους.

διασκέδαση

καρραόκε (το): karaoke αποκλειστικά με τραγούδια του Βασίλη Καρρά.

πρόταση συνεργασίας

ο ελληνικός τουρισμός χρειάζεται υποστήριξη και προτείνω ως μπλογκ να ξεκινήσουμε μία σειρά πόντκαστ με διάφορα θέματα γύρω από την ελληνική πραγματικότητα, την κουζίνα ή τον πολιτισμό, με σκοπό να κάνουμε γνωστή την ομορφιά της χώρας μας στα πέρατα του κόσμου.

σκαν

Δεν προλαβαίνω να σκανάρω αυτές τις σελίδες, θα με βοηθήσεις;

Νταξ, θα τισκάν.

de gustibus

- κάνε μου μια πρόσθεση στα γρήγορα ρε συ.
- δε μπορώ.
- γιατί;
- έφαγα τον άβακα.

commas matter

"i'm doing my best man".

cato in the ring road

- delenda centro... delenda nord... delenda est. here we are.

καρέκλες #4

βαρεμάρα

- τι διαβάζεις εκεί;
- τίποτα, μαλακίες, ένα βιβλίο για μερικες διαφορικές είναι.
- σαπίλα;
- κόρτεβεγκ ντε βρίες και λειχήνες.

καρέκλες #3

άι σικανανίνα

Μέιντεν, και Μέιντεν, και Τρύπες και Τρύπες, και Τσέινς και Τσέινς και Τσέινς... Τί θες τώρα;... Άιντε την κορόιδα, φλωρούμπι [γ'μώ τ' σπίτ' σ'...] ...

Uncanny abbreviations muttered in a scuttle cadence

How presumptuous could the arrogant fellow be! Flouncing in a grim trajectory, he was offering a contemptible and threadbare accord when was he contemporaneously cringed from his esoteric awe. When it would come to a mutual interaction, he would protrude scrawny ideas wrapped in ingrate hypothetical heckles and henceforth, assimilating the manners of a water cat. Inspiring would he be, indubitable, for a steeped nook unveiling venture who just climbed up his cubbyhole to condone sheer pre-prepared ideology. Whether they would exist conversation surrogates, they would be instructed to evict his vagary and, impromptu, to deluge his solemn conceit into a vignette. 

OverTaking

καρέκλες #2

fail dunawail

- πώς σε λένε;
- φαίη.
- απ' το φέησμπουκ;

μίλα μου έτσι πρόστυχα

- μ' αγαπάς ζουζούνι μου;
- σ' αγαπώ ζουζουνίτσα μου.
- πόσο μ' αγαπάς ζουζούνι μου;
- αν δεν σ' είχα βρει εδώ, θα έψαχνα για να σε βρω σ' όλα τα μήκη και τα γκούφη της γης.

The Joke

καρέκλες #1

κανόνες

τα πάχελμπελ, τα κάλλελμπελ.

μάσαψ φασούλαψ

ο βρεγμένος τη βροχή δυο φορές την εβδομάδα.

σκατά!

Αν δείτε όνειρο με σκατά, σημαίνει συνήθως ότι θα πάρετε λεφτά και μάλιστα σύντομα.  Όσο πιο πολλά σκατά δείτε τόσο περισσότερα λεφτά θα πάρετε!

Δείτε περισσότερα στο http://www.oneirokriths123.com/2099/oneirokritis-skata#ixzz4m5bkuNcS

The wave of the future, Dude. One hundred percent electronic

- πώς την παλεύετε με την δικιά σου ρε συ;
- γάμησέ τα ρε μαν, δεν παλεύει άλλο απόσταση, τρεις ώρες πτήση για να τη δεις και στα ενδιάμεσα σκάυπ.
- και πάλι καλά που υπάρχει το ίντερνετς να λέμε.
- κάτι άκουσα πάντως ότι θα αρχίσει να υποστηρίζει και βιάρ όπου νά 'ναι, οπότε ίσως αρχίσει να τσουλάει.
- tsimbouki action at a distance δηλαδή.

φιλοσοφικαί αναζητήσεις

αν κάνεις τις αλφαμεϊλιές σου, αλλά δεν είναι καμιά γκόμενα εκεί να σε δει, είσαι αλφαμέιλ;

μαγικό φίλτρο

Όταν ο Γρηγόρης Σαμσίδης ξύπνησε ένα πρωινό και έβγαλε σέλφι, βρέθηκε στον καθρέφτη του μεταμορφωμένος σε χαριτωμένο σκύλο. Εντάξει, δεν είχε μεταμορφωθεί ολόκληρος, μόνο το πρόσωπό του. Τα δύο του υγρά μάτια κάλυπταν μεγάλο μέρος του προσώπου του ενώ τα αυτιά του έπεφταν τεμπέλικα στους κροτάφους του. Κάθε φορά που προσπαθούσε να ανοίξει το στόμα του δεν έβγαζε κάποιο ήχο αλλά τη γλώσσα του, που έμοιαζε σαν να γλύφει κάτι μπροστά της. 

φρέτα

ο,τιδήποτε έχουμε στο σπίτι και μπορεί να συμφαγωθεί με την σοκολάτα (που πάντα έχουμε) ώστε να νομίζουμε ότι τρώμε σοκοφρέτα

δυο-δυο

'Βαφτίζεται η δούλη του Θεού Δανάη - Γεωργία, εις το όνομα του Πατρός...'

Ο παπάς βούτηξε τη μικρή στην κολυμπύθρα και μόνο τότε ο Σπύρος με τον Λεωνίδα κατάφεραν να ακούσουν το τελικό όνομα της πιτσιρίκας. Είχαν αργήσει περίπου 20 λεπτά οπότε δεν άκουσαν τον νονό να το προφέρει. Επίσης, ακόμη και 2 μέρες πριν την βάπτιση, οι γονείς αφιέρωναν πολύ χρόνο σε καβγάδες για το όνομα του παιδιού που πάντα κατέληγαν σε καβγάδες για κάτι πολύ πιο σοβαρό όπως για τον αλκοολισμό του πατέρα ή την εργασιομανία της μητέρας.

'Δανάη - Γεωργία ε; Πάει, κατατράφηκε το κοριτσάκι.'

'Τι λες μωρέ;' απάντησε νευριασμένα ο Σπύρος στον Λεωνίδα. 'Πόσα και πόσα παιδιά έχουν διπλά ονόματα. Μια χαρά θα είναι.'

Δεν θα ήταν μια χαρά. Θα ήταν το ακριβώς αντίθετο.

συστάσεις

- πώς σε λένε;
- αθανασία, εσένα;
- κόςστα.
- χμ, από πού βγαίνει;
- απ' το σιδηροδρομικόςστα θμός.

σπατάλη

- μαλάκα, κατέβασα όλες τις σαιζόν μικρομεσαίους.
- πάς καλά ρε χαραμογουαϊφάη;

gotcha, Bertrand

how were you able to number your proposition before proving that \( 1+1=2 \)?

 

πριν τον τελικό

- Ως εδώ και μη παρέκει! Εγώ αυτό δεν το κάνω.
Το αστέρι της ομάδας, ο επιθετικός που σπάει το ρεκόρ περισότερων γκολ ανά σεζόν, 5 σεζόν συνεχόμενα, ο άνθρωπος που είναι πιο διάσημος κι από τους Beatles σε συνδυασμό με τον Ιησού, έκανε μια δήλωση.
Μόνο που αυτή η δήλωση δεν ήταν όπως οι υπόλοιπες. Αυτή η δήλωση δεν ήταν απόλυτη. Δεν ήταν θέσφατο που όλοι επρέπε να ακολουθήσουν.
Αυτή η δήλωση περίμενε αντίλογο.

the beatles on meth

We all live in a yellow sub-Riemannian manifold
Yellow sub-Riemannian manifold, yellow sub-Riemannian manifold
We all live in a yellow sub-Riemannian manifold
Yellow sub-Riemannian manifold, yellow sub-Riemannian manifold

το λευκότερο λευκό

there is bleach in the matrix

περιμένοντας την Γκούλα

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

Εξοχικό αφτεράκι με πισίνα.

Ξημερώματα.

άις έητζ;

κατέβασε και τα σκουπίδια άμα μπορείς

Commotion and gullibility

The team is mustered. Iaido is converging his previews conjectures resulting from the prior battle. Descending to a new dungeon would demote his open field attributes. He can mutate into a quite hapless entity when the sunbeams are absent. The deformation of a scoundrel to a darkness quack, a transcendence from a fighting to pleading. Elija, looks like an infidel with a frail body shape and a vast snow white beard. The rest of his hair are falling sluggish on his back. He is donning a dated garment in purple colours. The team is expecting a lot from him. It is dreadful to participate in such a battalion though his life is already in adversity. Ravishing Chani, the only female of the squadron, is donned in yellow and docile to tumble the victory for the shake of her companions. A very joyful being indeed. Gando, is a pixie, being confound at his youth, but changing into a nation hero, lately, while heeding the wealthy knowledge, approaching death, offers.

IAIDO: Am I supposed to use this katana for attacking mobs? For a strange reason, I believe I could handle it… although I have never been trained in fencing…

GANDO: We, all, learn eventually… look at me… besides my small size I feel the power of a giant in me, in a way, I feel ridiculously strong somehow! And inevitably confident. The dark corners of the Dungeon are not restraining progress…

CHANI: Oh, dear comrades, I know that it is important for all of us to have a clear state of mind… let us all meditate before we continue… it is going to be a prolific experience… I can already feel my ovum producing warm waves of joy…

ELIJA: Hmm… ok then, let’s meditate and allow Chani to enter our dream world with her special skills… It is already a dream, I can’t distinguish, has it stopped or began…

CHANI: I will let you all enter my privacy through the dream world. This is how more secrets will be revealed to us for our descent into darkness.

GANDO: Can we all participate?

CHANI: Of course, we are entering a Dungeon, let’s be ready by incorporating to one single entity. I am going to perform the interlinking path

IAIDO: Normally I am shy, but I am completely aware about what Chani is implying… I have never thought that I could see the incorporation with such deference. My funnel is about to fulfil the inviting rifts of our conjunction master

ELIJA: We all appreciate it... it is the commencement of our character extraction… Could not, really, have happened otherwise…

CHANI: In the dream world then it is… 

Όσα παίρνει ο Διάολος...

Το ταξίδι από το Σεόρις προς την Κωνσταντινούπολη είναι μακρύ και οι δύο βρικόλακες ο Αλέξανδρος και ο Αμπετόριους βρίσκουν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα.

Ο ένας είναι ο Αλέξανδρος, μακριά μαύρα μαλλιά αφημένα ελεύθερα μέχρι του ώμους , το έντονο βλέμμα του να φωτίζεται από το συχνό του χαμόγελο, ενώ τα τελετουργικά χαραγμένα με Αραμαϊκά σύμβολα χέρια του προβάλλουν μέσα από τα μανίκια του λευκού ενδύματός του, ενώ από την άλλη ο αινιγματικός Αμπετόριους ένας γηραίος των Τρεμήρ ντυμένος σε ενδύματα της τάξης του γεμάτα τσέπες και μικρά αντικείμενα, όπως όμορφες χτένες και ξύστρες για τα δόντια διασκεδάζουν την ανία του ταξιδιού ξεκινώντας τη συζήτηση…

Τα άλογα της άμαξας καλπάζουν μέσα από φιδογυριστά μονοπάτια και απόκρημνες ράχες, η μεγαλοπρέπεια της νύχτας μπλέκει με τις συζητήσεις δύο απέθαντων, δύο μάγων των οποίων τα μυστικά και τα μυστήρια ξεκίνησαν απ’ όταν ήσαν ακόμα ζωντανοί. Η κουβέντα για την Πόλη, το σκοπό τους εκεί αλλά και για το Σεόρις και την αέναη μάχη, για επικράτηση της φυλής διακόπτεται όταν …

Ξαφνικά η άμαξα σταματά, και οι δύο, πρώτα ο Αμπετόριους και κατόπιν ο Αλέξανδρος βγαίνουν απ’ αυτή προκειμένου να διερευνήσουν το γιατί. Δύο θνητοί, ο ένας πρόσφατα νεκρός και ο άλλος ετοιμοθάνατος κείτονται δίπλα σ’ ένα σεντούκι, ενώ οι ήχοι από τα βήματα των πιθανών φονιάδων τους χάνονται μέσα στη νύχτα. Ο Αλέξανδρος τραβά το σπαθί του για παν ενδεχόμενο, μα στρέφεται με ευγένεια στον ετοιμοθάνατο προκειμένου να μάθει γι’ αυτόν. Ο θνητός ψελλίζει ασυναρτησίες αφήνοντας την τελευταία του πνοή στα χέρια του Αλέξανδρου.

"Ας ανοίξουμε το μπαούλο…", ο Αλέξανδρος ψάχνει τα πτώματα των δύο για το κλειδί το οποίο προς μεγάλη του έκπληξη βρίσκει στη οπή του ενός φρουρού…"...αυτοί οι θνητοί", μονολογεί χαμογελώντας ενώ διασκεδάζει με το κλειδί παίζοντας με την οπή του νεκρού ..τελικά το αποκαλύπτει στον Αμπετόριους γελώντας τρανταχτά. Τη στιγμιαία διασκέδαση τη διαδέχεται η έκπληξη καθώς το σεντούκι περιέχει πλήθος πολυτελών βιβλίων στολισμένα με κάθε λογής σύμβολα και τυλιγμένα σε δέρμα….οι δύο κοιτάζονται μειδιώντας…

Η άμαξα ξεκινάει και οι δύο βρυκόλακες εξετάζουν το περιεχόμενο των βιβλίων, κατόπιν μελέτης καταλήγουν στο ότι πρόκειται για βιβλία των Τζιμίσκι σχετικά με την τέχνη της Βισίσιτιουντ υψηλού επιπέδου μιας και αναφέρει ακόμα και την δημιουργία Βοζντ, τερατόμορφων πολεμικών μηχανών, αμάγαλμα πολλών μορφών και όντων που μόνο οι γηραιότεροι των Τζιμίσκι ξέρουν να δημιουργούν…ένας θησαυρός αμφίβολου προέλευσης καλοδεχούμενος τόσο στο Σεόρις όσο και αλλου. Οι δύο Τρεμήρ αποφασίζουν για την ώρα να κρατήσουν μυστικό το καινούργιο τους απόκτημα αλλα μελοντικά, ποιος να ήξερε...

Τελικά στην ηρεμία της νύχτας και ενώ τα ουρλιαχτά των πλασμάτων της νύχτας αγγίζουν το φεγγάρι η συζήτηση κορυφώνεται και ο Αμπετόριους καταλήγει εφ’ όσον είναι εφικτή η μετάβαση από τη θνητή ύπαρξη στην αθανασία και στην δημιουργία νέων μορφών ζωής... μήπως η μετάβαση δύναται να συνεχιστεί? Και αν ναι ποιο θα μπορούσε να είναι το όριο?...Ο Αλέξανδρος φανερά κεντρισμένος από αυτό το συμπέρασμα του συνομιλητή του τον ωθεί να ολοκληρώσει τον συλλογισμό του, και ο Αμπετόριους του εκμυστηρεύεται…Υπάρχει κάποιο βιβλίο μέσα στα τείχη της αιώνιας πόλης….ένα βιβλίο αρχαίο που γνωρίζουν ελάχιστοι, στην κατοχή μιας βιβλιοθήκης των παιδιών του Δράκου…που αναφέρεται στους Αγγέλους…

Θα μπορούσε κανείς άραγε να γίνει Άγγελος?...η ακόμα...θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν?

Ο Αλέξανδρος ακούει με ενδιαφέρον την άποψη του Αμπετόριους και παραθέτει τα ρίσκα και τα οφέλη ενός τέτοιου εγχειρήματος…Το βιβλίο όπως και να χει βρίσκεται στα χέρια των Δράκων…ενδιαφέρον μόλα ταύτα μονολογεί και υπόσχεται στον Αμπετόριους πως αυτή η συζήτηση ….θα συνεχιστεί…

Και οι άνεμοι δυναμώνουν ενώ το ποδοβολητό των αλόγων αντιλαλεί αψηφώντας τη μοναξιά της νύχτας…

  

  

χά. χάχ.

γκιτάρ χήροουζ

- (τακ-τάκ)
- ναι, ποιος είναι;
- ο ντ' αντάριο.
- ποιος;;!;
- ο μπλέ.

The belting of a convulsion

I was hunting him everywhere. He seemed open-hearted, friendly, accepting. Always notorious to mingle. His sister was there. Ten times rawer and desolated at her earnings of discerning the earth-world. She wouldn’t offer if you wouldn’t pose. Only the image of her would form at the root of one’s eye, her eidolon. Then he would, even, state

«Can you, please, go? It’s that I desire to stay alone with the sys…, we will talk later…». He runs away and for a reason, I try to follow, to earn my right back. It is so, damn, difficult for me to accept his denial. Keep chasing him. He has everything not for him to get irritated from anyone’s present. Even on his new boat

«…Can I step in? ...»

«…Nope…», what is that my Gods, this is way beyond that I can apprehend. What’s next. Still pursuing, try to be in the cycle. Hate to be an outcast. And I did well this time, I did everything well. Why is he repelling me. At the specific box, he is the only one I know well. He is postponing it for later, but it is, definitely, fresh than that. I can perceive the summer weather around, the hospitality of nature. Me, feeling alright, in my flesh and bones. It took me a while but for a reason, I’m not satisfied. Another entity is born and will be executed. I built and then I vanish. This is how I grow. This is how I, always, do. Search and destroy.  

«...Can I come on the boat…»

«...no, not yet… I have to perform a couple of destinations…»

μούμπλε-μούμπλε

"...βάλε και μια δίεση εδώ, τσάμπα είναι, εδώ όχι, χράτς, εεεεεε, χράτς κι εδώ, εεεεεεε-δώ είσαι..."

a long time ago in a punctured sphere far, far away

- what's your next exam on, man?
- Riemann surfaces.
- may the ahlfors be with you.

david lynx

- τίνος είναι ο γαλάτης που ξέρει ποιος σκότωσε την Laura Palmer;
- του ινπίξ.

the beauty and the beast

τιτάν ή κως;

- έλα όπως είσαι, έλα, έλα, όχι άλλο κάρβουνο, πάρ' το όλο απ' την άλλη, όχι έτσι ρε μαλάκα -ΚΡΑΑΑΑΑΑΚ- απ' την άλλη είπα, γαμώ τον άη-σμπεργκ!

σαν σήμερα

δεν είν' αργία
γαμώ τη μπαναγία.

κάποια πράματα μένουν

οι Zuputa madre, ένα αδίκως ξεχασμένο προγκρέσιβ ροκ συγκρότημα των σέβεντηζ από το μεξικό, είχε πολύ χαρακτηριστικό ήχο.

ειλικρινής κριτική #3

- ψιλομαλακία μου φαίνεται η ταινιούλα σας να σας πω την αλήθεια.
- λέτε, ε;
- νταξ άμα δείξετε λίγο βυζί στο τρέηλερ μπορεί και να μήν πάτε μπίτι για φαλιμέντο.
- το λέτε ως σινεφίλ αυτό;
- ως ποδολάγνοια πάν' απ' όλα.

πρόλογος

στο ποδηλατάδικο έχουν στοκ

όσκαρ ειλικρινούς κριτικής

- λαλαλάντ είδες;
- ναι, μην πας να το δεις. ούτε καν.
- γιατί;
- ε, αν του γκόσλινγκ του αρέσανε καί τ' αγοράκια καί τα κοριτσάκια θα μας είχε πάρει τουλάστιχον ο ύπνος.

Compalsory applause coupling apple-pie order

The excessive skinned dark brown officer was chattering with his colleague and the senior manager when Sago perforated the background lull. In between slinking gestures, he darted his navy fedora aspiring to accord the hat with the hook, even by scrambling. And he triumphed! Forthwith, both of the audience of the stout, shifted their glance upon the victory, rebuffing their orator’s conversing enthusiasm and, rather, applauding Sago for his feat.

“Well done matey, nice shot!” said the elder.

“A proper neat as pin!” added the lovely female.

“Cheers, I am developing with practice, he… he… he…!” And then, the obese almost whimpered the wording:

“Hey! He got it this time, yey”

the wolf of wall street journal

citizen Kane had a less well-known business associate, citizen co-Kane.

σκάνδαλα

- στη μολδαβία, λέει, η διαφθορά και η φτώχεια είναι τέτοιες σε έκταση, που κάποιοι βουλευτές εξαγοράστηκαν για μια οδοντόκρεμα.
- ναι ρε, είχαν βουίξει οι εφημερίδες. ήταν το λεγόμενο κολγκέητ-γκέητ.

Commingling the boulder of retrospect

The city resider was strolling on his bicycle with his accompanying nimble acolyte, who wasn’t at all tacitum, kept ascending and plopping on his saddle, prancing about, making his companion to fret and repine. At the next instant, a scarce noise like a brattle, commenced to emanate predominantly from the rear shaft.  They both terminated.

“I discern a brisk wobble on the back wheel”, said the resident.

“Spin the wheel faster as if to…” but the latter didn’t managed to completely develop his remark. He was abruptly interrupted by the afflicted protagonist. With a scowl drawn on his face he regarded:

“Stop playing the erudite and allow me to detect the malfunction! This susceptibility of yours, I can advise, is quite irritating!”

“But, I am not performing the witty… I just…”

“Yes, you do… stop it, allow me to hearken...”

At the same instant, an ambulance started racing and blustering loudly, shrouding the whole ambient in mere peril for the members’ ears, an explicit, outrageous ado. The speaker was hollering as voluminous as an old-steam engine’s horn. Both pals were kneeling down, with the inspector, trying to detect the source of the vibration while the ambulance was shrieking just about eight feet further from the spot. With contention, the surveyor stated profoundly:

“I think, I know what the problem is.”

the quantum elephant in the room

If it looks like a duck, swims like a duck, and quarks like a duck, then it probably is strange.

Inexplicable orb

The vagary of the drone denizen could not be halted when he encountered his colleague wearing reading glasses in the middle of the day

 “It is mere perilous to con reading glasses with such a glorious sun,” the robot hinted to the studious impostor.

 “Why, what will happen? What is the problem with that?” queried the reader, full of scarce distrust… and right away, the unison was lapsed by sunbeams, melting the eyes of the bookworm.

 “AAAAaaarghhh!!!”    

alternative mathematics

Theorem 1 Liouville numbers form a generic subset of the torus \( \mathbb{T}^{1} \).

Proof: We delete the interval of size \( 2 q^{-n} \) centered in \( \frac{p}{q} \), for every \( p \) and every \( q \). \( \square \)

manic etokounmpo

- τι θα γίνει, θα το κουμπώσεις το αντιπυρετικό;
- θα το κουμπώσω.
- περιμένω.
- από πάνω μου θα κάτσεις;
- σαν το χάρο, μέχρι να το κουμπώσεις.
- (γκλούπ) άντε, το κούμπωσα.

ω γλυκύ μου φρέαρ

- πω ρε  μαν, άιντε να 'ρθούνε οι άλλοι με τις μπύρες, ξεράθηκε το στόμα μου να πούμε.
- ναι ρε πστ, τρία γάρα κάναμε, άιντε να βραχεί λιγάκι το στόμα μας.
(ντρίιιιιν)
- επιτέλους να πούμε τριάντα ώρες, φέρε μια πράσινη όπως είσαι.

Arid magpie funneling debasement

The kindred motif was conducted through a disclosure about the diligent furnisment of the funds by the bursar. In his spare time he was beholding the privates of his womanlike tutees through the spectrum of a flock of cameras, sited all around his abode. In his thinker, an abundance of desolation with a mite of obsidian notions, that were, perceptibly, dreaded after his targets apprehended. So, that’s why he was, so kindly, piling the sand into hillocks.

φακτ νο 35

το 99% των ανθρώπων χρησιμοποιεί λιγότερο από το 10% του μουνιού της μάνας σου.

Fern-like sweeping through

The parakeet left astounding in front of the vast swathe of stumps. All of them chopped and in their position, just the base holding the roots beneath, and the convex surface protruding on the top. He was beholding a compelling sight after gravely insulting that studious Elder, severely disbelieving its faculties. For the parakeet, it was never a competition. Not even a confrontation. It was just a lean keen reabsorption of an intensified peer, forward, to the undetermined. 

grapes of roth

Klaus Roth tried to make his own wine during the great depression, but his vineyard's growth was very slow. His mathematical legacy was nonetheless quite important.

KAM is like masturbation

For reasons well known in KAM theory, when solving the linear cohomological equation over a Diophantine rotation, one has to introduce an infrared cut-off \( T_{N} \), projecting on frequencies lower than \( N\), and an ultraviolet cut-off \( R_{N} \), projecting on frequencies strictly higher than \( N\).
These operators can be easily estimated in the relevant norm by applying Johnson's cut-off theorem, proved in [Co98].

Since, however, we know by construction that

\( T_{N} + R_{N} = \mathrm{Id} \)

we obtain immediately the following corollary.
Corollary 1. The visible spectrum is empty. If you publish too much in KAM, you will go blind.

Mingling with poignant vestals

The pageant was a full spoof. The seer was quite slouch and brought discontent to the gyrating servitors. He was endeavoring to rant the rattle by polemics, though the result was a bore in water. A lot of the members became dissident. They started hurling vicarious insults to the oracle, in advertently, some profound truths, in addition. The notorious judge, threw a glimpse at the shrieking onlookers. His intellect engendered a vague spirit. His diminutive meant “crave”. His existence could be portrayed an obscenity to the surroundings. Only for just existing. He was wondering whether to open up cranking or just preserve the pastiche of the main tension.  

Elëni Lukács

- πώς λέγεται ο γαλάτης σατανιστής;
- σιξσιξσίξ.

μισές δουλειές

έρχεται η άλλη η πιτσιρίκα η διδακτορικιά επισκέπτρια στο τμήμα, την βάζουνε στο γραφείο σου και τη ρωτάς από πού είσαι και σου λέει from sweden, but i'm half finnish και σκέφτεσαι ότι ένα μερεμέτι όντως το χρειάζεται.

Supremacy and apprehension

- You are really an underling, aren’t you…?
- And you are a wretch! Come on now! Look at what you are donning!
- Well at least I don’t live at a combe by a hillside
- You don’t know what you are missing… the city has ricocheted your brains, they are completely skimmed now… no throb... no palpitation… no vitality… and full of bad ideas…
- They are not bad, they just need a bit of extrication… which you are fed up to engage… don’t blame the ideas man…
- I don’t blame the ideas… I blame you flipping stump!
- So what will happen to this beautiful dialogue of ours… will it, kinda, span to something either profound or funny? Or maybe bog into a moral?
- The insignificance of the moral of which ever artistic fen is as important as the peril of grooving crutch out of a stem…
- Ok… now you getting me somewhere…
- It is unavoidable to develop as a controversial…
- …and whoever faithful, please, do arrive…

Where bile dwells

The hoodlum swilled a lot of booze. After he swinged his vessel down a muddy path, arrived swaying before a glorious sun. Stomping with his inner rattle, ended up spluttering and twitching. The gurgling of the cold flow nearby, witnessed a source of survival. His thirst would no longer sway. Snooping around the wood made his angst bland. He would have possessed something to brag about, bit later, when he would meet with the rest of the hecklers. At the moment, there were far more essential disputes over yonder: he needed sating his hunger.

the roots

Θα δώσομε συντάξεις. Θα φτιάξομε νοσοκομεία. Θα χτυπήσομε το κράτος της Δεξιάς. Θα γκλάιφ.

math porn

βόρειοι λαοί

μοιράζεις φυλλάδια στο λονδίνο δύο ολόκληρες ώρες και δε βρίσκεται ούτε μια μιλφάρα της προκοπής να σου πει "πασάκα μου, φαίνεσαι κουρασμένος, θέλεις να μπεις λίγο, να ξαποστάσεις να με κεράσεις κι ένα υποβρύχιο;".

βουτυρικός μανιχαϊσμός

president: evil ; lurpak: good.

Haar ron añejo, normalized to 1% abv

Theorem: Let \( G\) be a locally compact topological group. Then \( G \times G \times G \) is naturally equipped with a pirate measure.

Fits and dough

Lodging on the floor, the counterfoil book projected hackings in between the meticulously inked numbers. The entrepreneur sped to the Moorish Tower to get acquainted with the lunatic woman, the one he would hire to become his toddler’s nanny. When he attained, guess what he saw far at the stoop.

Vouch, you will toss this twig !

She was vivaciously chattering her teeth in anguish, extruding a nice set of breeches by the porch. She hadn’t slept a wink and at present, she was pressing her postern separating the vestibule columns grumpily. You could shut your face and glance her. Oh, that buttocks, wobbly groping for a point of relief… on the verandah…while she was still under grief…    

Can you dig that

The reluctant foreman had superposed a groggy trench coat on his shoulders. He was doodling in an attempt to excite his fancy. His intellect was crawling for new conceptions to emerge. How tranquil would it be to untangle an arsonist’s docket. He was breathing gnarly after having swilled half a bottle of bourbon. The eyes were twitching and the eyebrows in constant convulsion. Who was the valet and who the delinquent. Dismay filled his heart. From the window, the strays were strolling and the leaves were caressing the ground

στο βιβλιοπωλείο

- καλησπέρα, βιβλία του Ουμπέρτο Έκο έχετε;
- ναι, βεβαίως.
- φέρτε μου ένα Μπαουντολίνο.

The prevail of the artifier

That was hilarious. Can’t famble any words to protrude my dodder. I conceited it was about to plop as a tweedle but it emerged like a kingpin. The pangs of terror sheared my smugness and hence, I have been trialling to atone by fleecing any ghastly qualms which in turn, vehemently gnaw, like hunger does, the opposing discern. I want to plunge a rigid hacksaw blade on a large cylindrical hilt in an, upholstered with subtle fleshy walls, ego.

αδιάφορη ισορροπία στη θεωρία παιγνίων

νά σ' κι εσένα, νά μ' κι εμένα.

Conciliating the imperil

Yeah, exactly. What a clusterfuck. The Schmuck skimmed through the handbook of illiterate calligraphy and deciphered it according to his intellect. He differentiated the context into descrying a proceeding racket. So scummy he was! He kept discerning insofar as possible. There was no reoccurrence. Only a hoarse wheezing emanating from the decrepit abiding on the rear apartment. The schmuck commenced to bleat when the hinge applied a massy blow on his ring finger, a scar that would sport for the next three months. At least his hideout was impregnable. To be candid, although he was overindulging in chicken nuggets and wine, he was feeling inviolable at his well shrouded voluminous library.

ειλικρινής κριτική, το τελευταίο κεφάλαιο

- υπερμιλφάρα βέρσους ζόμπια, το είδες το καινούργιο;
- ναι.
- και;
- μια μαλακία.
- μιάμιση ώρα ταινία είναι, πόσες ήθελες να προλάβεις;

phallocracy

history is written by the wieners.

non-standard DNA analysis

standard analysis mainly deals with families of structures. non-standard analysis, on the other hand, deals with structures of families.

the central question in the field is
Q: "who's your daddy?"
the conjectured answer is
A: "i'm your daddy",
but it has only been established in a limited number of particular cases (c.f. the excellent survey paper of S.T. Ripper publised in the journal "Daddy", issue n. 57).

Snaffling the titling bustle by using ferocious capitals

What was he iterating he was performing. Was he ascending to complacement by trekking around a snappy mood or was he, barely, a custodian of a predetermined restraining. When everything else would fail, he would plop into a lowdown uncontended and after any lousy climax, he would be fretting with his carnal spouse, his right palm. What a clusterfuck.

everything you never wanted to know about sex

- λοιπόν, τα λέμε από βδομάδα μαν.
- τι, την κάνεις;
- ναι, πάω πενθημεράκι ελσίνκι με βίκυ και χριστίνα. επιτέλους έπιασε το ψηστήρι.
- για παρτούζα θα πάτε;
- ε ναι, γιατί άλλο πάει ο κόσμος στο ελσίνκι.
- μπαρδεμένα μου τα λες.

The almanac of a tacitum rifle

The rancid repelled both the bindlestiff and the vagabond from their feral pounding. Their confrontation blew over placing a lump of godawful casts and turning them into overlooking their primary famine. Both of them had served in the past, that warmongering, bloodthirsty curate. He used to lam the bindlestiff over and yonder, superposing invisible quinces gesturing with his palms while the latter was lodging wounded on the soil.  

Grope for words

The conflagration presumably perished, right after emerging from the idyllic plethora of love. Who could allure the couple or who would have pangs of terror at termination, was a loathing loathe crawling thought which in turn, wallowed and chattered as a veritable disposal of uninflected oratory.

Stroll in a stakeout

The flock of bruisers had flown the coop. Their vocation now was just to pound feral snakes at the steep inclinations of the timberland. Their discharge was filmic. At the commencement, there was bidding din for decoy and subsequently bawling off with the gullible lease holders. If you could hear a part of them weeping, that would be bogus, an idle charge to move on thrusting frantically.

When will you stow that garrotte

On the trawler were hosted only two; a centenarian gendarme and an intrepid extra-terrestrial. The latter after he got bored of the palaver, in a way he discharged the former by grabbing him from the scruff and throwing him stark from the boat to the sea. He was then wading near the coast and finally his intellect engendered a creative vague notion; never go on badgering someone utmost adept

something decent and military

Η ΠΕΝΤΑΛΟΓΙΑ - Μέρος 5ο: Το Ψυχοπένθος

Πέρασαν μόλις εικοσιεπτά χρόνια από την τελευταία μεγαλοπρεπή επιτυχία του Κηθ Κόπερχάουερ, και ο δαιμόνιος σκηνοθέτης αποφάσισε να ξανασηκώσει για ακόμη μια φορά τα μανίκια και να δημιουργήσει έτσι το πέμπτο, και για πολλούς, το πιό ολέθριο, μέρος της πενταλογίας. Το Ψυχοπένθος είναι μια εφ’ όλης της ύλης ανασύσταση των ταινιών με ζόμπι και ανθρωποφάγα έντομα.

 

Όπως και σε όλες τις υπόλοιπες ταινίες, τα προβλήματα άρχισαν πολύ νωρίς, όταν το σέττινκ όπου ορίστηκε το γύρισμα υποβαθμίστηκε κατά τέσσερα μέτρα μέσα στο υπέδαφος από πτώση του τότε διάσημου μετεωρήτη, Αναξαγόρα. Η εκτελεστική ομάδα αντιτάχθηκε του σκηνοθέτη λόγω αμέλειας του πρώτου να ενημερωθεί για τα γεωμετεωρολογικά φαινόμενα του χώρου των γυρισμάτων. Η απάντηση του σκηνοθέτη ήταν ηχηρή με την δημιουργία ενός επιπρόσθετου σεναρίου το οποίο περιλάμβανε την πτώση του αστεροειδούς στους διαλόγους του πρώτου μέρους. Αυτή τη φορά, ο διευθυντής παραγωγής καθώς και όλο το επιτελείο της τεχνικής επιμέλειας πήραν το μέρος του σκηνοθέτη και του δώσανε το πράσινο φως να συνεχίσει τα γυρίσματα στο καρβουντισμένο τοπίο από την πτώση, μόλις εξηνταπέντε χιλιόμετρα έξω από την περιοχή Ναραρσούκ, στην νήσο της Γροινλανδίας. Ακόμα και ο καιρός συμμάχησε με τον μεγαλουργό, μετρέποντας τον μεγαλό κρατήρα των γυρισμάτων σε κάτασπρο κάμπο, διευκολύντας έτσι την ροή του σεναρίου.

 

Η ιστορία μας , λοιπόν, αυτή τη φορά, μιλάει για μια μικρή κοινωνία Βησιγότθων που τα μεγαλύτερα μυαλά της επινόησαν μια δαιμονική μηχανή, τον διαβόρβορο. Το μηχάνημα αυτό, φτιαγμένο από κόκκαλα φάλαινας, είχε στημένους δύο μεγαλεπίβολους κοχλίες με την βοήθεια των οποίων δημιουργούνταν το εθνικό φαγητό των κατοίκων, ο λεγόμενος πακτολός. Το φαγητό μπορούσε να παραχθεί με την μορφή μιας βιομάζας όπου αργότερα, αφού κρύωνε έξω από το εργοτάξιο, έπαιρνε την τελική του εικόνα.

 

Η ταινιά προβλήθηκε στην Βερλινάλε και στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, με διαφορετικές, όμως, ώρες προβολής. Ανάμεσα σε άλλες ταινίες που προβλήθηκαν, ξεχώρισαν ο αστακός του Χρυσοφώντα Δελικολόπουλου, η φτέρνα του Άλικου Τεσμενινιάδη, η φωτεινή νύχτα της κόλασης των αδερφών Γκρχόεν και τα παιδία της μάνας τους του Γκεοφρέι Πζριζγκεντστάιν. Το ψυχοπένθος απέσπασε το βραβείο της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στο τοπικό φεστιβάλ του Καναδά, Σινεβικτόρια.

μεγάλοι συγγραφείς μανογουωρογραφημένοι

- πείνασα ρε πούστη, τρείς η ώρα πήγε. έχεις τίποτα στο ψυγείο να φάμε;
- όχι ρε μαν, έχει να 'ρθει από δω η μάνα σου δυο βδομάδες.
- αμάν πια με τις μάνες να πούμε. δε βαρέθηκες;
- πώς να βαρεθώ ρε, αφού η μάνα σου είναι όνειρο θερινής νυκτός.
- α, είσαι και μορφωμένο.
- ναι ρε, έχω διαβάσει πολύ θέατρο εγώ. έχω διαβάσει "πολύ κακό για τη μάνα σου", "ρωμαίος και η μάνα σου", "ο έμπορος της μάνας σου", "ερρίκος στ'" (το τρίτο μέρος, που εμφανίζεται η μάνα σου), "το ημέρωμα της μάνας σου", "ο θέλλω να το κάνω με τη μαμά σου".
- αυτό είναι ημισκούμπρια.

υποβρύχια

- πόσα;
- ενενήντα.
- ενενήντα τι;
- σεκατό.

What would it have as a diminutive

How could one, by a glimpse, hurl all endeavors through the bore of discontent. Would that be inadvertently? The person's answer would be given precariously. However notorious and revered would the individual be. The body wiggles the role of the exponent.

Ode to the mimeograph

Nimble fingers can be, under full lucidity, debilitating. Their stroll on the parts of the partner is premonitory of digging “rural ditches”. The latter could holler voraciously receiving the egalitarian hedonism. It would feel as pageant of dissident and slouch Dadaists that they gyrate wiggling their mouth on a mirthful discontent and preserving a scowl as a hallmark.  

φακτ νο 34

ο πικάσσο πληρώνει φόρο πολυτελείας για πίνακες μεγάλου κυβισμού.

Scarcely flourishing

The uncanny lingo wasn’t exuberant: The assertion for verse elegiac bafflement between the insurgent rector and the bedridden seemed as of a muckraking. How can one redeem his humility without becoming erudite…? I ponder…

ein prosit der entschlossenheit

- Mann, is mir langweilig!... Lass uns endlich weg, los.
- Wohin denn?
- Zu diesem neuen Lokal in Solln, hab dir schon erzählt, da wo die geile Tussi vom Büro gern rumhängt.
- Weiß nicht... Der Zoltan hat heute frei, er wird echt sauer wenn wir ihn wieder hängen lassen.
- Manno, wir solln mal nach Solln!...
- Aber wir sollten auch zum Zoltan...
- ...
- ...
- Haste noch ein Bier?

do you have an aquarium at home?

- i've gone vegan since yesterday, for moral reasons.
- i totally understand you. i don't eat pussy myself. cats are pets.
- cats are assholes though.
- assholes don't lick themselves.

Controversial oppression

The parakeet was ordained to mingle only with vestal poultry. Dead or alive. Being poignant for the little bird, could be easily anticipated. There was no aspiration neither allusion of the forthcoming task. The reading binge would only commence to making the brain brattle. 

σισύφειο ταβερνόξυλο

- τον ιταλό τον φίλο μου τον Matteo, τον θυμάσαι;
- ναι ρε.
- μαλάκα, χτες βγήκαμε να πάμε να φάμε σε μια ταβέρνα, και δεν ξέρω τι τον έπιασε τον καραγκιόζη και αρχίζει να μιλάει για ποδόσφαιρα με κάτι γκαβλαραίους στο διπλανό τραπέζι, και δεν ξέρω τι τους είπε και τους μπρίζωσε και του την πέσανε και τον κάνανε άγιατρο.
- ω μαλάκα...
- εφτά άτομα να πούμε.
- τραγωδία.
- γάμησέ τα.
- επτά επί ματαίω.

breakfast

- porridge is good, man, but i'm kinda sick of the same thing every morning.
- how do you make it?
- well, the classic stuff more or less: oats, milk, cinnamon, a bit of honey and a banana in slices.
- you could try to replace the banana with some mango.
- you think so?
- sure, it could prove to be your culinary opus mangum.

τσιγκινοπέμπτη

κάθε χρόνο, την τελευταία πέμπτη πριν τις αποκριές, ο τζο ο κωλογαμιάς έρχεται στο γραφείο.

Indentation and perilous contention

The Polish father, without any hustle, removed the old syrettes from the rusty hull and placed his baby son on the front opening of the tank’s facet. It gleamed through me the abhorrence towards the obscene war symbol, but from the other hand, the father was driving and the son was joyful. The sound of the heavy cranks was exasperating. 

σινεμά ο μάμρα

τα γυρίσματα της κινηματογραφικής μεταφοράς της δημοφιλούς σειράς κινουμένων σχεδίων "θάντερκατς" θα ξεκινήσουν σύντομα στα στούντιο της τσινετσιτάρα.

mappings

endomorphism

Empathetic tendencies

The subterranean jat of one’s motley feelings is mirrored and attested when he is least suspecting it. The subconscious procures for them frequent fumes to emerge, and a stranger that passes by, can sense their transmission

To a still mind, the universe surrenders

The intimate emolument of each afflicted commentary, is a filial depraved piety that gratifies the toil. Reverence is accompanied by countenance and acquires repentance. Thereto is where it evolves into perilous. 

classification

- smale spent most of his time in Rio constructing horseshoes.
- what did they look like?
- generically they were transparent with huge heels.
- that's stripper shoes and you just failed Dynamical Systems I.

Jokeless Processes

…the day has culminated and the valiant spirit commenced to timidly sojourn. All the dwellers of the cading moon, clad in the colours of the night, departed from their daytime abode and danced through the vivacious melody of Nyx… 

The Whistler

well, that escalated quickly

- πωπω αηδία φαΐ, ούτε όταν δούλευα στα καράβια δεν τρώγαμε τόσο άθλια.
- έλα ρε, έχεις κάνει ναυτικός;
- ναι, los tromos
- tres puntos?
- vatos locos forever.

ενδεχόμενα

- φτώχια καταραμένη...
- τι σ' έπιασε ρε μαν;
- ε, ρε συ, δε βλέπεις μπροστά σου, λεφτά δεν έχουνε οι κοπέλες να πάρουνε τζήν, σκισμένα τα γόνατα, δε μπορώ να το βλέπω. φτώχια μεγάλη έχει πέσει.
- ίσως.

Ο Περίανδρος με Το Γρήγορο Ζάλογγο - ή Το 'Αφταστο Όνειρο του Γκουλ

Ετοιμοθάνατος ο Νιξ, αυτή τη φορά, εξακολούθησε να θαυμάζει το πηγαίο χιούμορ του και την τάση του αντεστραμμένου δέντρου να υπακούει ταριχευμένα κάτοπτρα. Έτσι το ήθελε. Ήθελε να μπορούσε να πιάσει τον αστακό από τα αυτιά και να ξελιγώνονταν χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιεί το βιβλίο του οργανισμού. Κάθε φορά που έφτιαχνε ένα έργο, έπρεπε να το φτιάχνει άμεσα, χωρίς κουρτίνες και οιστρογόνα.

Σε όλη του τη ζωή, ξεκινούσε κάτι και ποτέ δεν το αναγνώριζε. Του ήτανε παντελώς αδιάφορο. Όταν έγραφε ποίηση ήταν το πιο κοντινό άστρο στο δια γαλαξιακό δόρυ (φόρου). Με τις άλλες τέχνες τα πήγαινε καλά αλλά εξακολουθούσαν να του φαίνονται παραμετρικές.

Κάτω από το εισαγόμενο πυρακτωμένο σαγόνι, έσπευσε να τον επισκεφτεί ο γνωστός παρατηρητής. Η αρκούδα ήτανε συνεπείς, αλλά μόνο το καλοκαίρι. Ο πικρός ιαγουάρος έκανε πιο συχνές εμφανίσεις αλλά γήτευε περισσότερο την παρουσία του απανθρακωμένου γάλακτος και ασχολούνταν περισσότερο με το πεπραγμένων.  Θαρρείς και η ανάγκη του να υποσκάπτεις το λανθασμένο υποβρύχιο δεν ήταν μια από τις εννιά αισθήσεις.

«Μα, που πήγαν όλοι,» αναρωτήθηκε ο γέροντας. «Σήμερα, που επιτέλους βρήκα ένα πραγματικά παρωχημένο πρόβλημα, σήμερα βρήκαν όλοι να απουσιάζουν.» Ο γέροντας περπάτησε πάνω στο κατάστρωμα κοιτώντας κάτω από τις δαντελωτές τρύπες μήπως τυχόν του είχε ξεφύγει κανένα όστρακο. «Πολύ καλή ιδέα του συγγραφέα να αλλάξει τις παύλες του διαλόγου με εισαγωγικά.» Ο γέροντας χαμογελούσε και η γκριμάτσα του ακτινοβολούσε σαγηνευμένους γύπες υποκουλτούρας. «Μα δεν είναι διάλογος… μονόλογος είναι..» του απάντησε μια φωνή από μέσα. Τα βήματα του ήτανε γοργά και ο ήχος του τηγανισμένου ξύλου θρόιζε στην μεγεθυμένη αλμύρα του ποταμού Αχέροντα. Έξω από την πόρτα της καμπίνας υπήρχε μια επιγραφή:

‘Please, Determine the minimal co-volume lattices of hyperbolic 3-space’  

«… δεν το πιστεύω… αυτός είναι ο λόγος που όλοι λείπουν! Ήρθε η σειρά τους να μου βάλουν αυτοί ένα πρόβλημα…» Ο γέρος έτριβε τα μάτια του. Ήταν συγκινημένος και παράλληλα αρματωμένος σαν βασιλικός κάβουρας. « Χριστέ μου!! Χριστέ και από αποστολή!!!».

Ακριβώς κάτω από το περιθώριο του σκύλου, ο επισκέπτης χαζογελούσε γοερά, σατιρίζοντας, σε ένα μικρό μπλοκάκι γεμάτο κουβέρτες, τους μικρούς μπλε ανθρώπους που φαινότανε να έχουν κάποιου είδους γιορτή. Το βάσανο περιφρόνησε την αστραπιαία μύτη και κατέληξε να θαυμάζει την εύρεση του μηχανισμού αυτοκίνησης  

it's like koutsoumbas said

- i'm the Sorras.
- shut the fuck up, Donnie. V.I. Lenin, Vladimir Ilyich Ulyanov.

Ο Αέναος Αγώνας της Μνήμης ή Η Μερική Απογοήτευση του Ξεχασμένου Γκρεμού

Κάτω από το αιματοβαμμένο χαμόσπιτο, έσκουζε ο Νιξ. Μέσα στο παντελόνι του είχε κρυμμένο ένα στρογγυλοφάναρο μασπιέ. Από την οροφή του λόφου κατεβαίνανε με δύναμη μπλέ σταγόνες χωρίς χιούμορ και με τεταμένη ατμόσφαιρα, απανθρακωμένη από τις περιαυτολογίες του λαγού. Η χελώνα θεωρούνταν βασίλισσα αλλά ο λαγός ήταν πολύ περισσότερο συνεπής. Ο λαγός κρατούσε στα χέρια του τα κλειδιά της τηλεπύλης.

Ο επισκέπτης ήταν αυτός που έδινε φως στο ντουέτο. Χωρίς φως, δεν υπήρχε επισκέπτης. Χαμογελώντας οι υπόλοιποι ανύπαρκτοι ευλογούσαν τα γένια του απύθμενου τετράγωνου πηγαδιού.

Ανά πέντε δευτερόλεπτα, κατέβαιναν ιδέες αλλά ο Οδυσσέας φοβότανε πως δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει στο μέλλον. Δεν ήταν ικανός να ζήσει τα όνειρά του. Τα όνειρά του ήτανε ψεύτικα. Είχανε δημιουργηθεί σε μια υπόγεια πόλη, την Καντάθ, κατασκευασμένα από τους Αρχαίους, που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει τον άνθρωπο ως μπάι πρόντακτ. Ήτανε μια κατασκευή από την Κινέζικη καριέρα του ζάπλουτου κάνιστρου και ο Οδυσσέας το γνώριζε. Εντωμεταξύ την Κίρκη, την είχε ταράξει στο γαμήσι.

Ο γέροντας πλησίασε τους απογοητευμένους οπαδούς του. Κάθε του βήμα ξυπνούσε και από ένα παστεριωμένο δάκρυ, καταπράσινο σαν την πρωινή πάχνη. Κάθε δεύτερη Παρασκευή η προϋπηρεσία εκδικαζότανε δίπλα από την τεμπέλικη σκουριά του μαρξιστή αυτόχειρα. Μέσα από πενήντα κυλοδοκούς. Και με αναχαίτιση ρηξικέλευθων τρομοκρατημένων απένταρων.

-          Το σημερινό πρόβλημα σχετίζεται με κίνηση των σωμάτων. Ποια είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για ένα σώμα μάζας εμ να αποκτήσει ταχύτητα διαφοροποίησης γύρω από το σύμπαν.

-          Ε;

-          Μπορείτε αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το βιβλίο του οργανισμού

-          Μα δε λέει τίποτα σχετικό με το πρόβλημα

-          Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να πειραματιστείτε ωστόσο

Από παντού ξεπήδησαν κόκκινα ανθρωπάκια κατακλύζοντας όλα τα νοητά σημεία και τις σκιές, ακόμα και πίσω από το πορτραίτο του τρομαγμένου ορειχάλκου. Του είχε πάρει πενήντα χρόνια για να φτιάξει την παλέτα και άλλα τετρακόσια εξήντα οχτώ για να την ξεπλύνει. Τα ανθρωπάκια συνεργαστήκανε όλα μαζί και φτιάξανε ένα αεροπλάνο με πτερύγια γατόψαρου         

και μή ξεχνάς τις φασολάδες γενικώς

— Όλα λόνγκ δε γουότς-τάουερ.
— Έ;
— ... Πέντε μάγκες στον Περαία... Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, απο Πύξ Λάξ...
— ... Χάνγκαρ εϊτίν απο Μέγκαντεθ...
— Όχι ρε, όχι αυτό ρε!
— Γιατί όχι;
— Ε γιατί ρέ.
— ;!...
— Άμα θές τέτοια, νά, Χάιγουεϊ του χέλ, Έισι-Ντίσι.
— Συγκρίνεις Φρίντμαν τώρα με Άνγκους Γιάνγκ...
— Πάς να με ξεστρατίσεις, αλλα εδώ που τα λέμε, ε ναί... τί να κλάσει τώρα το φλωρομέταλο μπρός στο κοντοπαντελονά; Τέ'ς πά', άλλο. ... Ά, Ρόουντς απο Πόρτισχεντ... Η έβδομη του Μπετόβεν... Ά καλά, χώρια ενα σωρό τζαζιές –σ' εκτελέσεις χωρίς πνευστά ομως!...
— Δέ με λές, πού το πάς;...
— ... Λέω· πάμπολλα κομμάτια πάν 'πο λά.
— . —

φακτ νο 33

κάποιες αποδείξεις, αντί με το κουτάκι "ΟΕΔ" θα έπρεπε να τελειώνουν με το "πάρ' τ' αρχίδια μου".

ζητείται προγραμματιστής python

για να προγραμματίσει ένα package για linux που δεν θα κάνει απολύτως τίποτα και θα λέγεται package pavlopoulodge.