δυο-δυο

'Βαφτίζεται η δούλη του Θεού Δανάη - Γεωργία, εις το όνομα του Πατρός...'

Ο παπάς βούτηξε τη μικρή στην κολυμπύθρα και μόνο τότε ο Σπύρος με τον Λεωνίδα κατάφεραν να ακούσουν το τελικό όνομα της πιτσιρίκας. Είχαν αργήσει περίπου 20 λεπτά οπότε δεν άκουσαν τον νονό να το προφέρει. Επίσης, ακόμη και 2 μέρες πριν την βάπτιση, οι γονείς αφιέρωναν πολύ χρόνο σε καβγάδες για το όνομα του παιδιού που πάντα κατέληγαν σε καβγάδες για κάτι πολύ πιο σοβαρό όπως για τον αλκοολισμό του πατέρα ή την εργασιομανία της μητέρας.

'Δανάη - Γεωργία ε; Πάει, κατατράφηκε το κοριτσάκι.'

'Τι λες μωρέ;' απάντησε νευριασμένα ο Σπύρος στον Λεωνίδα. 'Πόσα και πόσα παιδιά έχουν διπλά ονόματα. Μια χαρά θα είναι.'

Δεν θα ήταν μια χαρά. Θα ήταν το ακριβώς αντίθετο.

9 μήνες μετά τη γέννηση της μικρής και 5 μήνες μετά τη βάφτιση, οι γονείς χώρισαν. Τη στιγμή που η Δανάη - Γεωργία ξεκίνησε να φωνάζει τη λέξη 'μπαμπά', ο μπαμπάς ήταν ήδη πολύ μακριά για να την ακούσει. Η μητέρα ανακουφίστηκε. Πίστευε πως θα μπορούσε να αφοσιωθεί στη δουλειά της και το παιδί της θα μπορούσε να μείνει με τον πατέρα της. Και αυτό έγινε. Αλλά για λίγο. Η πιτσιρίκα έμεινε στο σπίτι του παππού της για 2 περίπου μήνες, ανάμεσα σε φωτογραφίες της γυναίκας του, της Γεωργίας, η οποία είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια. Μετά από τους δύο μήνες, η ετυμηγορία του δικαστηρίου προέβλεπε κηδεμονία εξ' ημισείας. Και κάπου εκεί, σε ηλικία 11 μηνών και κάτι ημερών, η Δανάη - Γεωργία έφευγε από το σπίτι του παππού της από τη μεριά της μαμάς προς το σπίτι του παππού και της γιαγιάς από τη μεριά του μπαμπά.

*

Η γιαγιά Δανάη αρνούνταν να προφέρει ολόκληρο το όνομα της εγγόνας της. Θεωρούσε πως το μόνο όνομα που θα έπρεπε να έχει και να αναγνωρίζει είναι αυτό της μαμάς του μπαμπά της. Επίσης θεωρούσε πολύ μεγάλη γρουσουζιά το να έχει το παιδί το όνομα μιας πεθαμένης. Έτσι στο σπίτι της γιαγιάς Δανάης, ήταν η μικρή Δανάη.

Σχεδόν τις ίδιες σκέψεις, όμως, έκανε και ο παππούς από τη μεριά της μαμάς. Πίστευε πως η μικρή ήταν συνέχεια της γυναίκας του και θα έπρεπε, τουλάχιστον από σεβασμό σε αυτούς που φεύγουν, η μικρή να μείνει Γεωργία και όχι κάτι ενδιάμεσο και νερωμένο. Έτσι στο σπίτι του συζύγου της γιαγιάς Γεωργίας, ήταν η μικρή Γεωργία.

Μέχρι τα 2 της χρόνια όλα πήγαιναν μια χαρά. Από τα 3 και μετά υπήρχαν ενδείξεις πως κάτι συμβαίνει αλλά κανείς δεν έδινε σημασία. Στα 6 τα πράγματα είχαν σοβαρέψει αλλά και πάλι κανείς δεν έδινε σημασία.

Αν κάποιος ρώταγε τον παππού για τη μικρή, θα του έλεγε πως είναι διαολεμένη, πως δεν κάθεται στα αβγά της, πως είναι το πιο δραστήριο παιδί του κόσμου και πως αποκλείεται να διαβάζει ένα βιβλίο στην καθισιά της όπως έλεγε η γιαγιά Δανάη.

Αν κάποιος ρώταγε τη γιαγιά για τη μικρή, θα του έλεγε πως είναι το πιο γλυκό κοριτσάκι που υπάρχει, πως είναι πανέξυπνη, πως έχει καλούς τρόπους και πως αποκλείεται να έπνιγε κότες στην πίσω αυλή κρυφά όπως έλεγε ο παππούς της.

Μερικά χρόνια αργότερα, στο 2ο έτος της αρχιτεκτονικής, την φοιτήτρια πλέον Δανάη - Γεωργία, την κουβαλούσαν 2 νοσοκόμοι σε ένα ασθενοφόρο, αφού είχε τρυπήσει 37 φορές τον καθηγητή του σχεδίου με τον μεγάλο διαβήτη.

*

Οι ψυχολόγοι αποφάνθηκαν πως έπασχε από διπολική διαταραχή και πως στο ίδιο σώμα ζούσαν δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Οι δύο γονείς ανατρίχιασαν και αγκαλιάστηκαν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια στο θέαμα μερικών ολιγόλεπτων βίντεο που έδειχναν ξεκάθαρα τις διαφορές μεταξύ της Δανάης και της Γεωργίας. Κανείς δεν άρχισε να κατηγορεί τον άλλο γιατί ο περισσότερος συνεχόμενος χρόνος που αφιέρωσαν και οι δύο για το παιδί τους, ήταν για να δουν αυτά τα βίντεο. 

Σε ένα από αυτά η Δανάη ρητόρευε για την αδικία του να βρίσκεται κλειδωμένη για κάτι που δεν έχει κάνει η ίδια. Η Δανάη θυμόταν μόνο αχνά αυτά που έκανε η Γεωργία. Σε κάποιο άλλο βίντεο, η Γεωργία απειλεί να ξεκοιλιάσει όποιον βρει μπροστά της αν δεν την αφήσουν να φύγει. Και στα δύο βίντεο την παράσταση αναμφισβήτητα κλέβουν τα μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια του κοριτσιού.

Δύο μέρες μετά, και πριν οι γονείς συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει με το παιδί τους, ο καθηγητής πεθαίνει και η νεαρή φοιτήτρια καταδικάζεται σε φυλάκιση. 

Δύο μέρες αργότερα η κοπέλα οδηγείται στο χειρουργείο μετά από άγριες δαγκωνιές στις φλέβες της.

Δύο μέρες αφού χειρουργήθηκε, το ταλαιπωρημένο παιδί ξυπνάει και ρωτάει τους γιατρούς αν κατάφερε να τη σκοτώσει

Έξι χρόνια αργότερα η Δανάη βγαίνει από το νοσοκομείο μετά από πολλούς αγώνες να αποδείξει πως η διπολική της διαταραχή ευθυνόταν για το φόνο και πως πλέον έχει θεραπευτεί.

Μόνο από εκείνη τη στιγμή και μετά θα ήταν μια χαρά Σπύρο μου.