"Σιγά μωρέ, γιατί να το παρκάρω καλύτερα, νταλίκα χωράει να περάσει"
Είπε σαν απάντηση στον ταξιτζή που είχε παρκάρει λίγο παρακάτω. Το κεφάλι της βγήκε από το παράθυρο του οδηγού αλλά φαινόταν περισσότερο ζορισμένο όταν ανέβαζε το παράθυρο παρά όταν φώναζε. Η δύναμη της συνήθειας μάλλον.
Βγήκε από το αυτοκίνητο με το μικρό σκυλάκι της στα χέρια λες και τα 4 του πόδια είχαν κάποιο πρόβλημα. Σκέφτηκα ότι το ζωντανό θα προτιμούσε να τρέχει ελεύθερο παρά να το κρατάει η ιδιοκτήτης του αλλά για άλλη μια φορά έκανα λάθος μιας και όταν το άφησε κάτω για να κάνει χειρονομίες στον ίδιο ταξιτζή που φαινόταν ότι δεν παρατάει τόσο εύκολα τα όπλα, έμεινε στυλωμένο στην θέση του. Δεν πολυστεναχωρήθηκα για την αστοχία αυτή της κρίσης μου. Η δύναμη της συνήθειας σίγουρα.
"Θα παρκάρω όπου θέλω! 5 λεπτά θα κάνω!"
"Εδώ δουλεύουμε κυρά μου, τι μου τον παρατάς τον κουβά σου εδώ;"
"Κυρά μου να πεις την καημένη που σε παντρεύτηκε χωριάταρε! Στην τράπεζα απέναντι θα πάω, στο ΑΤΜ, μια χαρά πάρκαρα."
"Τί είπες μωρή φακλάνα;"
Η στιχομυθία συνεχίστηκε με ακόμη πλουσιότερο λεξιλόγιο ενώ σε κάποιες στιγμές μου φάνηκε πως η ίδια η ελληνική γλώσσα εμπλουτιζόταν ολοένα και περισσότερο καθώς οι δύο αρνούνταν να δώσουν τόπο στην οργή. Εμένα όμως το μόνο που με ενδιέφερε ήταν ο προορισμός. Ήμουν ο τελευταίος στην ουρά του ΑΤΜ που αποτελούνταν από 3 άτομα μαζί με εμένα.
Σε λίγο ένιωσα ένα ελαφρύ σκούντημα.
"Συγγνώμη, μπορώ να περάσω γιατί έχω παρκάρει παράνομα και βιάζομαι;"
Παραμέρισα αμέσως ζηλεύοντας το σκυλάκι που δεν είχε κουνηθεί καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
για συνδέστε, για συνδέστε...