- Ακούστε, Αλεξέι Φιοντόροβιτς, μήπως υπάρχει σε όλη αυτή την άποψή μας [...], μήπως υπάρχει για κείνον, αυτό τον δύστυχο, κάποια περιφρόνηση... στο οτι αναλύουμε τώρα μ' αυτόν τον τρόπο την ψυχή του, αφυψηλού, θα έλεγα, έ; [...]
- Όχι Λίζ, δέν υπάρχει περιφρόνηση -απάντησε σταθερά ο Αλιόσα, σάν να ήταν προετοιμασμένος για την ερώτηση αυτή-, το σκέφτηκα ήδη αυτό καθώς ερχόμουνα εδώ. Γιά πείτε μου, ποιά περιφρόνηση όταν είμαστε ίδιοι μ' αυτόν, όταν όλοι είναι ίδοι μ' αυτόν; Διοτι είμαστε ίδιοι, όχι καλύτεροι [...] Όχι Λίζ, δέν υπάρχει καμιά περιφρόνηση απέναντί του! Ξέρετε, Λίζ, ο γέροντάς μου είπε μιά φορά: τους ανθρώπους πρέπει να τους φροντίζει κανείς σάν να είναι παιδιά και κάποιους σάν να είναι ασθενείς στα νοσοκομεία...
(Ντοστογέφσκι, Αδερφοί Καραμαζόφ, Βιβλίο πέμπτο, 1)
- Όχι Λίζ, δέν υπάρχει περιφρόνηση -απάντησε σταθερά ο Αλιόσα, σάν να ήταν προετοιμασμένος για την ερώτηση αυτή-, το σκέφτηκα ήδη αυτό καθώς ερχόμουνα εδώ. Γιά πείτε μου, ποιά περιφρόνηση όταν είμαστε ίδιοι μ' αυτόν, όταν όλοι είναι ίδοι μ' αυτόν; Διοτι είμαστε ίδιοι, όχι καλύτεροι [...] Όχι Λίζ, δέν υπάρχει καμιά περιφρόνηση απέναντί του! Ξέρετε, Λίζ, ο γέροντάς μου είπε μιά φορά: τους ανθρώπους πρέπει να τους φροντίζει κανείς σάν να είναι παιδιά και κάποιους σάν να είναι ασθενείς στα νοσοκομεία...
(Ντοστογέφσκι, Αδερφοί Καραμαζόφ, Βιβλίο πέμπτο, 1)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
για συνδέστε, για συνδέστε...