άχρηστες υπερδυνάμεις #4

Μαρία Χ. (21) Έχει την ικανότητα να θεραπεύει αυτήν την αίσθηση που έχεις όταν δένεις ένα παπούτσι από τα δύο και το άλλο σου φαίνεται χαλαρά δεμένο.

Π: Μαρία αν και δεν το συνηθίζω θα ήθελα να σου εκφράσω την αμμέριστη υποστήριξή μου για όλα αυτά που κάνεις. Το πρόβλημα του χαλαρού κορδονιού είναι κάτι που με προβληματίζει από μωρό παιδί αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να ξεπεράσω και, όντας φανατικός των ολ σταρ, μου προκαλούσε συχνά εφιάλτες, αντικοινωνική συμπεριφορά, σκορβούτο, ναυτία, καούρες, πόνους περιόδου, ακμή, παρακμή (πάρα πολύ ακμή) αλλά όχι πια. Το ξέρω ότι η στήλη ονομάζεται άχρηστες υπερδυνάμεις αλλά η υπερ-υπερδύναμή σου δεν είναι καθόλου μα καθόλου άχρηστη. Ο μόνος λόγος που θα δεχθώ να σου πάρω συνέντευξη είναι επειδή έχεις κανονίσει σε 2 ώρες από τώρα και πρέπει να απασχοληθείς κάπως.

Μ: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Πραγματικά είναι στιγμές σαν κι αυτές που ριζώνει βαθιά μέσα μου η πεποίθηση ότι οι κόποι μου δεν πηγαίνουν χαμένοι.

Π: Η αλήθεια είναι πως δεν ξεκινάω ποτέ συνεντεύξεις με αυτόν τον τρόπο. Συνήθως μου κουβαλιούνται κάθε λογής φρούτα εδώ πέρα οπότε το παίζω αντικειμενικός αντί να τους ρίξω το κράξιμο που τους αξίζει αλλά εσύ είσαι διαφορετική. Η δύναμή σου πραγματικά αξίζει τον κόπο. Θα ήθελες να μας μιλήσεις γι' αυτό το θείο δώρο που κατέχεις;


Μ: Φυσικά. Όλα ξεκίνησαν όταν μια μέρα ο πρώην-πρώην-πρώην γκόμενός μου με πήγε εκδρομή στο χωριό του. Εκεί, αφού γνωρίστηκα με τα πρώην-πρώην-πρώην πεθερικά που είναι εξαιρετικοί άνθρωποι παρεμπιπτόντως όχι σαν τον μαλάκα το γιο τους, πήγα μια εκδρομή στο κοντινό βουνό. Το χωριό του πρώην-πρώην-πρώην γκόμενού μου φημίζεται για τα μελίσσια και το μέλι του που βρίσκονται όλα στο βουνό στο οποίο πήγαμε εκδρομή. Ε, εκεί με τσίμπησε μια μέλισσα.

Π: Η οποία προφανώς ήταν ραδιενεργή.

Μ: Όχι. Εγώ όμως ήμουν αλλεργική. Οπότε με έτρεξαν στο νοσοκομείο. Ο πρώην-πρώην-πρώην γκόμενός μου με παράτησε έτσι όπως ήμουν φουσκωμένη και σπυριάρα σαν μπάλα μπάσκετ και έπεσα σε βαριά κατάθλιψη. Όταν ξεφούσκωσα με το καλό τον πήρα τηλέφωνο, τα ξαναβρήκαμε και τον χώρισα εγώ.

Π: Και η υπερδύναμη;

Μ: Την υπερδύναμη κατάλαβα ότι την είχα όταν βγήκα με έναν γκέι φίλο μου για να του πω τι συνέβη και καθώς περπατούσε του λύθηκε το κορδόνι. Αφού το έδεσε του ήρθε αυτή η γνώριμη και τόσο μισητή αίσθηση αλλά με ένα μόνο άγγιγμά μου του πέρασε! Από τότε τριγυρίζω εδώ κι εκεί θεραπεύοντας κόσμο.

Π: Τρομερή ιστορία.

Μ: Είναι. Να με παρατήσει στην πρώτη δυσκολία το τσογλάνι;

Π: Για την υπερδύναμη εννοώ.

Μ: Ναι, ναι κι αυτό.

Π: Και από τότε; Πως το διαχειρίζεσαι; Ποιες είναι οι ευθύνες που αναμφισβήτητα κουβαλάς πλέον;

Μ: Είναι πάρα πολλές με πρώτο τα πεσίματα. Προσπαθώντας να βοηθήσω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, αγγίζω οποιονδήποτε βλέπω να δένει τα κορδόνια του στον δρόμο με αποτέλεσμα να μου τυχαίνουν και πολλά λιγούρια.

Π: Είναι παντού πλέον.

Μ: Μη τα συζητάς! Μόλις προχτές θεράπευσα έναν στο μετρό και ακόμη με παίρνει τηλέφωνο άσχετα αν δεν το έχω σηκώσει τις τελευταίες πέντε φορές!

Π: Το τηλέφωνό σου που το βρήκε;

Μ: Ε ήταν νοστιμούλης μωρέ.

Π: Πώς ακριβώς τον θεράπευσες;

Μ: Του έπιασα το χέρι και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια για 10 δευτερόλεπτα.

Π: Ήταν απαραίτητο;

Μ: Όχι, ένα απλό άγγιγμα αρκούσε.

Π: Αλλά ήταν νοστιμούλης.

Μ: Ναι μωρέ ο καλός μου.

Π: Και τι στράβωσε στην πορεία;

Μ: Κοίτα γενικά είμαι πολυάσχολος άνθρωπος αλλά θέλω χρόνο για μένα, με καταλαβαίνεις; Θέλω να κάτσω μόνη μου με τη Μαρία, το έχω ανάγκη. Το ότι ήθελε να με βλέπει όταν εκείνος ήθελε κατανάλωνε λίγο λίγο τον εσωτερικό μου κόσμο. Αυτό το πράμα δεν μπορούσα να το αντέξω και ήθελα τον χρόνο μου για να σκεφτώ κάποια πράγματα.

Π: Οι τυπικές γκομενίστικες δικαιολογίες. Είσαι άλλη μια γκόμενα του σωρού;

Μ: Τί ερώτηση είναι πάλι αυτή; Φυσικά και όχι.

Π: Θα προτιμούσες να σε ρωτήσω για τις νέες τάσεις της μόδας, για το ωροσκόπιό σου ή για την ματαιότητα των υπερηρώων σε έναν κόσμο ανηλεώς ρεαλιστικό δίχως ίχνος ρομαντισμού και ονειροπόλησης;

Μ: Θα προτιμούσα για το πρώτο. Απλά να πω πως εφέτο το καλοκαίρι τα φωσφοριζέ τοπάκια που τόσο αγαπήθηκαν επέρυσι  το καλοκαίρι είναι τόσο ντεμοντέ όσο η συνήθεια να κολλάς το αυτοκόλλητο από το μπουκάλι του Τανγκερέι στο πίσω μέρος του κινητού σου.

Π: Θεραπεύεις με ραντεβού ή νιώθεις που σε χρειάζονται και εμφανίζεσαι;

Μ: Το δεύτερο. Έχω πλέον τέτοια ψυχοσωματική σύνδεση με τον πόνο των συνανθρώπων μου που καταφέρνω και βρίσκομαι πάντα εκεί που χρειάζομαι.

Π: Έχεις γκόμενο;

Μ: Καλά έτσι στην ψύχρα;

Π: Εννοώ πως με τέτοιες δυνάμεις στάνταρ θα χρειαστείς κάποιον στο πλευρό σου για να σε στηρίξει όταν τα πράγματα γίνουν, αν δεν έχουν ήδη γίνει, ζόρικα.

Μ: Έχεις απόλυτο δίκιο αλλά είμαι σε αυτή τη φάση της ζωής μου που δεν μπορώ να ξέρω αν κάποιος με θέλει γι' αυτό που είμαι ή για τις αβάσταχτες στιγμές που δένει το ένα από τα δύο παπούτσια του και θέλει τη βοήθειά μου. Θέλω κάποιον να με αγαπήσει γι' αυτό που είμαι πραγματικά. Μη με πιέζεις.

Π: Άρα να μη το μετρήσω για χυλόπιτα;

Μ: Κάνε ό, τι θες.

Π: Σταματάω την συνέντευξη εδώ.