Παναγιώτης - Νίκος Ι. (29) Μπορεί να μαντέψει με ακρίβεια 100% από πόσες τρίχες αποτελούνται τα μαλλιά οποιουδήποτε κοιτάξει.
Π: Καλησπέρα Παναγιώτη-Νίκο, καλωσήρθες.
Π - Ν: Καλώς σας βρήκα.
Π: Μας βρήκες εύκολα;
Π - Ν: Ναι, ναι, πολύ εύκολα. Οπως σας είπα εδώ πιο κάτω διατηρούσε ο θείος μου ξηροκαρπάδικο και τα ξέρω πολύ καλά αυτά τα μέρη.
Π: Ωραία, ωραία. Το έκλεισε ο θείος σου το ξηροκαρπάδικο;
Π - Ν: Ναι, θα ναι καμιά 15αριά χρόνια.
Π: Και τι έκανε μετά;
Π - Ν: Εγινε δημοτικός αστυνομικός επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη. Ήταν ξαδέρφια και κατάφερε να τον χώσει κι αυτόν κάπου.
Π: Κατάλαβα. Άρα αυτό σε κάνει κι εσένα συγγενή της Ντόρας ε;
Π - Ν: Ναι, κι εμείς είμαστε μακρινά ξαδέρφια.
Π: Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον χαρακτήρα της;
Π - Ν: Ξέρεις κάτι; Νομίζω πως η συζήτηση έχει ξεφύγει λιγάκι. Εδω ήρθα για να μιλήσουμε για μένα, έτσι δεν είναι;
Π: Ναι, ναι βέβαια, να με συμπαθάς κιόλας. Ωστε έχεις δύο ονόματα ε;
Π - Ν: Ναι, ένα του πατέρα του πατέρα μου κι ένα του πατέρα του νονού μου.
Π: Και σε φωνάζουν και με τα δυο;
Π - Ν: Συνήθως ναι. Οι φίλοι με φωνάζουν Πανίκο.
Π: Πάλι δε με βολεύει.
Π - Ν: Ορίστε;
Π: Να μωρέ, όταν θα γράφω τη συνέντευξη στο μπλογκ πρέπει πριν κάθε δήλωση σου να γράφω το αρχικό του ονόματος σου. Τώρα έτσι όπως έχει το πράμα πρέπει να γράφω πι, παύλα και νι και όπως είναι φυσικό βαριέμαι. Αλλά και Πανίκος που είπες πάλι δε βολεύει. Αν γράφω μόνο π θα μπερδέψω τους αναγνώστες μας. Ξέρεις, κι εμάς εδω μας λένε Ποδολάγνοια. Να σε λέω Νίκο;
Π - Ν: Οκ.
Π: Ωραία. Νίκος λοιπόν. Νίκο δυστυχώς δεν έχουμε άλλο χρόνο! Πρέπει να σε αφήσω να πάρεις τον δρόμο σου. Θα τα πούμε όμως κάποια άλλη στιγμή.
Ν: Κάτσε καλά ρε φίλε! Με τράβηξες ως εδώ και δεν θα μου πάρεις συνέντευξη κιόλας; Πας καλά;
Π: Α θες να μιλήσεις; Πες ρε! Πες για την πιο άχρηστη υπερδύναμη που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος! Πες να δω τι θα καταλάβεις!
Ν: Εγώ φταίω που ήρθα. Αλλά αφού ήρθα θα μιλήσω κιόλας.
Π: Α θα μιλήσεις κιόλας. Εγινε. Μίλα. Μίλα για την ουρά από νούμερα που είχε στην Πάνια και μας κουβαλήθηκες εδώ. Μίλα για το ότι στο Ελλάδα έχεις ταλέντο ήσουν τόσο χάλια που σε κόψανε στο μοντάζ. Μίλα! Απλά αν μπορείς κάντο στο φορμάτ που το κάνουμε εδώ, εντάξει;
Ν: Εγινε.
Π: Άντε να δω τι θα βρεις να πεις.
Ν: Καλησπέρα Παναγιώτη - Νίκο.
Ν: Καλησπέρα.
Ν: Σε καλέσαμε εδώ για να μας μιλήσεις για το μοναδικό αυτό χάρισμα που διαθέτεις.
Ν: Δεν θα το έλεγα χάρισμα γιατί βαθιά μέσα μου πιστεύω πως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι που χρησιμοποιείται για το κοινό καλό, κάτι που δεν έχω καταφέρει να κάνω με το χάρισμά μου.
Π: Παρόλα αυτά συνεχίζεις να το αποκαλείς χάρισμα.
Ν: Σταμάτα εσύ!
Ν: Καλά σου λέει! Που είχαμε μείνει. Α ναι. Παρόλα αυτά προσπαθείς να το μετατρέψεις σε χάρισμα;
Ν: Βέβαια. Ολη μέρα κι όλη νύχτα πασχίζω σκεπτόμενος κάθε πιθανή δυνατότητα εκμετάλλευσης της δύναμης μου για να ωφεληθούν οι πάντες ανεξαιρέτως. Δυστυχώς ακόμη δεν τα έχω καταφέρει.
Ν: Δεν πειράζει, η σκέψη σου αρκεί. Μακάρι όλοι οι νέοι της εποχής μας να σκέφτονταν όπως εσύ. Αν, λέω αν, είχα μια κόρη που την λέγανε Ελένη Άρτη και την ήθελες πολύ δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα εμπόδιο στον έρωτα σας.
Ν: Με συγκινεί η συμπάθεια που μου τρέφεις αλλά σε παρακαλώ να βρεις άλλο υποθετικό και τυχαίο όνομα για την υποθετική και τυχαία κόρη σου.
Ν: Γιατί; Μήπως όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο; Απίστευτο και ανεπίτρεπτο ταυτόχρονα. Οπως και να ´χει η γνώμη μου δεν αλλάζει.
Ν: Οπως θέλεις.
Ν: Ας τελειώνουμε όμως μ´ αυτά. Πες μας για το δώρο σου.
Ν: Βέβαια. Στην αρχή κανείς δεν με πίστευε. Όταν δήλωσα πως κατέχω αυτή την υπερδύναμη όλοι με κορόιδευαν. Μου έλεγαν ότι μαζί με την μεγάλη δύναμη έρχεται και μεγάλη ευθύνη, ότι θέλουν να μάθουν τι ραδιενεργό έντομο με τσίμπησε, ότι θα πρέπει να κυκλοφορώ με μπέρτα και πολλά άλλα. Η ζωή μου ήταν κόλαση.
Ν: Το φαντάζομαι σαν να το έχω ζήσει αν και μεταξύ μας πιστεύω ότι θα σου πήγαινε η μπέρτα.
Ν: Σ' ευχαριστώ. Παρά την κόλαση που πέρασα δεν το έβαλα κάτω. Κατάλαβα πως όλο αυτό το μίσος προερχόταν από ζήλεια και κοινή λογική. Πως θα μπορούσα να αποδείξω ότι όντως λέω αλήθεια; Πως θα μπορούσα να αποδείξω πως οι προβλέψεις μου για τις τρίχες ήταν ολόσωστες; Ο καθένας θα μπορούσε να ξεστομίσει έναν άσχετο αριθμό και να καπηλευτεί την δύναμή μου! Ακόμη και άτομα που τη βρίσκουν με πορνό νάνων!
Π: Σιγά.
Ν: Αποφάσισα πως χρειαζόμουν ένα χαρτί που να το αποδεικνύει. Έτσι πήγα σε επιστήμονες.
Ν: Πολύ καλή σκέψη.
Ν: Στην αρχή κανείς δεν ήθελε να αναλάβει την υπόθεσή μου. Μόλις όμως έμαθαν πως ο πατέρας μου είναι εφοπλιστής που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Αμμουλιανής τρέξαν όπως τρέχουν οι επιστήμονες, δηλαδή πολύ αστεία!
Ν: Ποια τεστ σε έβαλαν να περάσεις;
Ν: Ξεκινήσαμε με γυναίκες. Εγώ μάντευα τον αριθμό και οι επιστήμονες τους έβγαζαν το μαλλί τρίχα-τρίχα για να δουν αν έχω δίκιο. Καραφλιάσαμε έτσι καμιά δεκαριά με το σκορ μου να φιγουράρει στο 10/10. Βέβαια κατάλαβαν πως αυτό δεν συνέφερε κι έτσι αποφάσισαν να ακολουθήσουν έναν ευκολότερο δρόμο.
Ν: Ο οποίος ήταν;
Ν: Να μου δώσουν την πιστοποίηση αμέσως χωρίς άλλα τεστ! Έτσι κι αλλιώς ποιος μαλάκας θα κάτσει να αποδείξει ότι λέω αλήθεια ξεμαλλιάζοντας άλλους ανθρώπους;
Π: Κι εγώ το ίδιο θα έκανα.
Ν: Κι από τότε; Τί κάνεις με ένα τόσο σημαντικό χαρτί στα χέρια σου;
Ν: Τί να κάνω Νίκο μου; Έτσι πως μας έχουν καταντήσει κυβέρνηση και τρόικα τίποτα. Το έχω κρεμασμένο και κορνιζαρισμένο στον τοίχο μου. Είμαι κι εγώ θύμα τόσων χρόνων σπάταλων και ιδιοτελών πολιτικών.
Ν: Μας δηλώνεις δηλαδή πως παρά την ανώτερη φύση σου λόγω της υπερδύναμής σου, παραμένεις προσγειωμένος και απλός. Χαίρομαι.
Ν: Κι όμως, όσο κι αν σε παραξενεύει, ναι.
Ν: Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, είμαι σίγουρος πως θα πρέπει να πηγαίνεις γιατί έχεις χίλιες δυο σημαντικές δουλειές.
Ν: Καλά το φαντάστηκες.
Ν: Γεια σου λοιπόν.
Π: Τέλειωσες;
Ν: Ναι. Τόσο δύσκολο ήταν;
Π: Τώρα που το λες όχι. Σόρυ ρε μαν για τη συμπεριφορά μου πριν. Φίλοι;
Ν: Φίλοι.
Π: Καλησπέρα Παναγιώτη-Νίκο, καλωσήρθες.
Π - Ν: Καλώς σας βρήκα.
Π: Μας βρήκες εύκολα;
Π - Ν: Ναι, ναι, πολύ εύκολα. Οπως σας είπα εδώ πιο κάτω διατηρούσε ο θείος μου ξηροκαρπάδικο και τα ξέρω πολύ καλά αυτά τα μέρη.
Π: Ωραία, ωραία. Το έκλεισε ο θείος σου το ξηροκαρπάδικο;
Π - Ν: Ναι, θα ναι καμιά 15αριά χρόνια.
Π: Και τι έκανε μετά;
Π - Ν: Εγινε δημοτικός αστυνομικός επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη. Ήταν ξαδέρφια και κατάφερε να τον χώσει κι αυτόν κάπου.
Π: Κατάλαβα. Άρα αυτό σε κάνει κι εσένα συγγενή της Ντόρας ε;
Π - Ν: Ναι, κι εμείς είμαστε μακρινά ξαδέρφια.
Π: Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον χαρακτήρα της;
Π - Ν: Ξέρεις κάτι; Νομίζω πως η συζήτηση έχει ξεφύγει λιγάκι. Εδω ήρθα για να μιλήσουμε για μένα, έτσι δεν είναι;
Π: Ναι, ναι βέβαια, να με συμπαθάς κιόλας. Ωστε έχεις δύο ονόματα ε;
Π - Ν: Ναι, ένα του πατέρα του πατέρα μου κι ένα του πατέρα του νονού μου.
Π: Και σε φωνάζουν και με τα δυο;
Π - Ν: Συνήθως ναι. Οι φίλοι με φωνάζουν Πανίκο.
Π: Πάλι δε με βολεύει.
Π - Ν: Ορίστε;
Π: Να μωρέ, όταν θα γράφω τη συνέντευξη στο μπλογκ πρέπει πριν κάθε δήλωση σου να γράφω το αρχικό του ονόματος σου. Τώρα έτσι όπως έχει το πράμα πρέπει να γράφω πι, παύλα και νι και όπως είναι φυσικό βαριέμαι. Αλλά και Πανίκος που είπες πάλι δε βολεύει. Αν γράφω μόνο π θα μπερδέψω τους αναγνώστες μας. Ξέρεις, κι εμάς εδω μας λένε Ποδολάγνοια. Να σε λέω Νίκο;
Π - Ν: Οκ.
Π: Ωραία. Νίκος λοιπόν. Νίκο δυστυχώς δεν έχουμε άλλο χρόνο! Πρέπει να σε αφήσω να πάρεις τον δρόμο σου. Θα τα πούμε όμως κάποια άλλη στιγμή.
Ν: Κάτσε καλά ρε φίλε! Με τράβηξες ως εδώ και δεν θα μου πάρεις συνέντευξη κιόλας; Πας καλά;
Π: Α θες να μιλήσεις; Πες ρε! Πες για την πιο άχρηστη υπερδύναμη που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος! Πες να δω τι θα καταλάβεις!
Ν: Εγώ φταίω που ήρθα. Αλλά αφού ήρθα θα μιλήσω κιόλας.
Π: Α θα μιλήσεις κιόλας. Εγινε. Μίλα. Μίλα για την ουρά από νούμερα που είχε στην Πάνια και μας κουβαλήθηκες εδώ. Μίλα για το ότι στο Ελλάδα έχεις ταλέντο ήσουν τόσο χάλια που σε κόψανε στο μοντάζ. Μίλα! Απλά αν μπορείς κάντο στο φορμάτ που το κάνουμε εδώ, εντάξει;
Ν: Εγινε.
Π: Άντε να δω τι θα βρεις να πεις.
Ν: Καλησπέρα Παναγιώτη - Νίκο.
Ν: Καλησπέρα.
Ν: Σε καλέσαμε εδώ για να μας μιλήσεις για το μοναδικό αυτό χάρισμα που διαθέτεις.
Ν: Δεν θα το έλεγα χάρισμα γιατί βαθιά μέσα μου πιστεύω πως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι που χρησιμοποιείται για το κοινό καλό, κάτι που δεν έχω καταφέρει να κάνω με το χάρισμά μου.
Π: Παρόλα αυτά συνεχίζεις να το αποκαλείς χάρισμα.
Ν: Σταμάτα εσύ!
Ν: Καλά σου λέει! Που είχαμε μείνει. Α ναι. Παρόλα αυτά προσπαθείς να το μετατρέψεις σε χάρισμα;
Ν: Βέβαια. Ολη μέρα κι όλη νύχτα πασχίζω σκεπτόμενος κάθε πιθανή δυνατότητα εκμετάλλευσης της δύναμης μου για να ωφεληθούν οι πάντες ανεξαιρέτως. Δυστυχώς ακόμη δεν τα έχω καταφέρει.
Ν: Δεν πειράζει, η σκέψη σου αρκεί. Μακάρι όλοι οι νέοι της εποχής μας να σκέφτονταν όπως εσύ. Αν, λέω αν, είχα μια κόρη που την λέγανε Ελένη Άρτη και την ήθελες πολύ δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα εμπόδιο στον έρωτα σας.
Ν: Με συγκινεί η συμπάθεια που μου τρέφεις αλλά σε παρακαλώ να βρεις άλλο υποθετικό και τυχαίο όνομα για την υποθετική και τυχαία κόρη σου.
Ν: Γιατί; Μήπως όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο; Απίστευτο και ανεπίτρεπτο ταυτόχρονα. Οπως και να ´χει η γνώμη μου δεν αλλάζει.
Ν: Οπως θέλεις.
Ν: Ας τελειώνουμε όμως μ´ αυτά. Πες μας για το δώρο σου.
Ν: Βέβαια. Στην αρχή κανείς δεν με πίστευε. Όταν δήλωσα πως κατέχω αυτή την υπερδύναμη όλοι με κορόιδευαν. Μου έλεγαν ότι μαζί με την μεγάλη δύναμη έρχεται και μεγάλη ευθύνη, ότι θέλουν να μάθουν τι ραδιενεργό έντομο με τσίμπησε, ότι θα πρέπει να κυκλοφορώ με μπέρτα και πολλά άλλα. Η ζωή μου ήταν κόλαση.
Ν: Το φαντάζομαι σαν να το έχω ζήσει αν και μεταξύ μας πιστεύω ότι θα σου πήγαινε η μπέρτα.
Ν: Σ' ευχαριστώ. Παρά την κόλαση που πέρασα δεν το έβαλα κάτω. Κατάλαβα πως όλο αυτό το μίσος προερχόταν από ζήλεια και κοινή λογική. Πως θα μπορούσα να αποδείξω ότι όντως λέω αλήθεια; Πως θα μπορούσα να αποδείξω πως οι προβλέψεις μου για τις τρίχες ήταν ολόσωστες; Ο καθένας θα μπορούσε να ξεστομίσει έναν άσχετο αριθμό και να καπηλευτεί την δύναμή μου! Ακόμη και άτομα που τη βρίσκουν με πορνό νάνων!
Π: Σιγά.
Ν: Αποφάσισα πως χρειαζόμουν ένα χαρτί που να το αποδεικνύει. Έτσι πήγα σε επιστήμονες.
Ν: Πολύ καλή σκέψη.
Ν: Στην αρχή κανείς δεν ήθελε να αναλάβει την υπόθεσή μου. Μόλις όμως έμαθαν πως ο πατέρας μου είναι εφοπλιστής που δραστηριοποιείται στην περιοχή της Αμμουλιανής τρέξαν όπως τρέχουν οι επιστήμονες, δηλαδή πολύ αστεία!
Ν: Ποια τεστ σε έβαλαν να περάσεις;
Ν: Ξεκινήσαμε με γυναίκες. Εγώ μάντευα τον αριθμό και οι επιστήμονες τους έβγαζαν το μαλλί τρίχα-τρίχα για να δουν αν έχω δίκιο. Καραφλιάσαμε έτσι καμιά δεκαριά με το σκορ μου να φιγουράρει στο 10/10. Βέβαια κατάλαβαν πως αυτό δεν συνέφερε κι έτσι αποφάσισαν να ακολουθήσουν έναν ευκολότερο δρόμο.
Ν: Ο οποίος ήταν;
Ν: Να μου δώσουν την πιστοποίηση αμέσως χωρίς άλλα τεστ! Έτσι κι αλλιώς ποιος μαλάκας θα κάτσει να αποδείξει ότι λέω αλήθεια ξεμαλλιάζοντας άλλους ανθρώπους;
Π: Κι εγώ το ίδιο θα έκανα.
Ν: Κι από τότε; Τί κάνεις με ένα τόσο σημαντικό χαρτί στα χέρια σου;
Ν: Τί να κάνω Νίκο μου; Έτσι πως μας έχουν καταντήσει κυβέρνηση και τρόικα τίποτα. Το έχω κρεμασμένο και κορνιζαρισμένο στον τοίχο μου. Είμαι κι εγώ θύμα τόσων χρόνων σπάταλων και ιδιοτελών πολιτικών.
Ν: Μας δηλώνεις δηλαδή πως παρά την ανώτερη φύση σου λόγω της υπερδύναμής σου, παραμένεις προσγειωμένος και απλός. Χαίρομαι.
Ν: Κι όμως, όσο κι αν σε παραξενεύει, ναι.
Ν: Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, είμαι σίγουρος πως θα πρέπει να πηγαίνεις γιατί έχεις χίλιες δυο σημαντικές δουλειές.
Ν: Καλά το φαντάστηκες.
Ν: Γεια σου λοιπόν.
Π: Τέλειωσες;
Ν: Ναι. Τόσο δύσκολο ήταν;
Π: Τώρα που το λες όχι. Σόρυ ρε μαν για τη συμπεριφορά μου πριν. Φίλοι;
Ν: Φίλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
για συνδέστε, για συνδέστε...