τα του καίσαρος τω καίσαρι

                              

                                 

                                                        ήτοι       

Παιδιά δυναμένη να λάβη χώραν εις κοινωνικάς συνευρέσεις, ικανή να τέρψη και να προκαλέση εκπλήξεις (ευχαρίστους ελπίζωμεν), και ενίοτε να διασκεδάση βλαβεράς και θλιβεράς αυταπάτας.

Δύο τινα απαιτούνται. Εν πρώτοις, δέον όπως μεταξύ των παικτών υφίσταται μία κατά το μάλλον ή ήττον γνωριμία και εξοικείωσις. Δυνάμεθα να είπωμεν ότι το μέγεθος των εκπλήξεων προ των οποίων είναι δυνατόν να ευρεθώσιν οι συμμετέχοντες  είναι ευθέως ανάλογον του βαθμού γνωριμίας και εξοικειώσεως μεταξύ αλλήλων. Άνευ τούτων  το ζητούμενον θα ήτο κατά το κοινώς λεγόμενον «ψύλλοι στα άχυρα». Συνιστάται επίσης η συμμετοχή ικανού αριθμού ατόμων, πολυφωνίας, πολυχρωμίας και ποικιλίας ένεκεν. Πιστεύωμεν όμως ότι αριθμός οκτώ έως δώδεκα παικτών θα ήτο ιδανικός, προς αποφυγήν χρονοβόρων και περιπλόκων καταστάσεων οχλαγωγίας.

Το δεύτερον ζήτημα άπτεται τεχνικών παραμέτρων. Θα επιληφθώμεν και αυτού εν καιρώ τω δέοντι. Επί της ουσίας τώρα :

Οι παίκται, καθήμενοι, εξηπλωμένοι ή και ιστάμενοι κατά βούλησιν, βυθίζονται ουχί εντός ζέοντος ύδατος  αλλ’ εις την ενδελεχή, άνευ όρων ακρόασιν μουσικού τινος τεμαχίου. Το είδος της μουσικής ήν ακροώνται ήκιστα ενδιαφέρει. Προτιμητέα όμως μουσική τις γέμουσα ζωηρών χρωμάτων και ευόσμων φυτών.

Μετά το πέρας της ακροάσεως, έκαστος των παικτών λαμβάνει γραφίδα και τεμάχιον χάρτου  επί του οποίου, αποσυρόμενος μακράν των αδιακρίτων οφθαλμών των συμπαικτών του, οφείλει να αποτυπώση δια λέξεων τας εικόνας και τα συναισθήματα άτινα τω εγεννήθησαν διαρκούσης της ακροάσεως. Εννοείται ότι η χρήσις ψυχοτρόπων ουσιών κατά την ακρόασιν είναι απολύτως προαιρετική και επαφίεται εις την προσωπικήν συγκρότησιν και ωριμότητα εκάστου παίκτου.

Της συγγραφής περατωθείσης  τα τεμάχια του χάρτου διπλώνονται επιμελώς, είτα συλλέγονται, μιγνύονται κρυφίως εντός πίλου ή δοχείου τινος και διανέμονται εις τους παίκτας εική και ως έτυχεν. Ούτω, έκαστος των παικτών ευρίσκεται με κείμενόν τι ανά χείρας, του οποίου τον συγγραφέα αγνοεί. Η διά της εις επήκοον όλων αναγνώσεως απάντων των κειμένων προσπάθεια εντοπισμού ενός εκάστου των συγγραψάντων και η απόδοσις αυτώ του τεμαχίου όπερ συνέγραψεν  είναι και ο σκοπός της παιδιάς.

Οίκοθεν νοείται ότι εις περίπτωσιν καθ’ ήν έστω και εις των παικτών λάβη κατά την διανομήν το κείμενον όπερ αυτός ούτος συνέγραψεν, οφείλει να δηλώση τούτο εις την ομήγυριν πάραυτα. Εν τοιαύτη περιπτώσει  η διανομή επαναλαμβάνεται μέχρις ότου άπαντες οι παίκται ευρεθώσιν με άγνωστόν τι κείμενον προ των οφθαλμών.

Ερχόμενοι τώρα εις το τεχνικής φύσεως ζήτημα όπερ ακροθιγώς ετέθη εν αρχή:

Δέον όπως καταβληθή προσπάθεια εξασφαλίσεως ομοιομόρφου κατά το δυνατόν γραφικού χαρακτήρος των συμμετεχόντων. Ως εν προοιμίω ελέχθη, εις την εν λόγω παιδιά απαιτείται γνωριμία και εξοικείωσις μεταξύ των εμπλεκομένων·  αύται όμως πιθανότατα εξικνούνται μέχρι της γνώσεως του γραφικού χαρακτήρος ενός εκάστου. Πασίδηλον ότι η άμεσος αναγνώρισις έστω και ενός των γραφικών χαρακτήρων συνεπάγεται αυτοακύρωσιν της όλης διαδικασίας.

Μία λύσις θα ήτο η ολοκλήρωσις της παιδιάς εις πράξεις δύο, ήτοι, μετά την ακρόασιν, οι παίκται, οίκαδε απιόντες, εν ησυχία διάγοντες συγγράφωσι τα απαιτούμενα τεμάχια  μεριμνώντες ώστε να καταστήσωσι τους γραφικούς αυτών χαρακτήρας μη αναγνωρισίμους, παραδείγματος χάριν μηχανικών μέσων γραφής ποιούμενοι χρήσιν.

Η δημοσία ανάγνωσις και η προσπάθεια αναγνωρίσεως των συγγραψάντων θα ηδύνατο ούτω να λάβη χώραν κατά την διάρκειαν δευτέρας συναντήσεως των παικτών. Θα ήτο δε αύτη ίσως η ιδανική μέθοδος υπονομεύσεως της αηδούς στρατηγικής του είδους «μη χαθούμε ρε, να τα πούμε», κραυγαλέας όσον και ευτελούς υπεκφυγής συχνάκις χρησιμοποιουμένης προς αποφυγήν ανιαρών και ανεπιθυμήτων «ωχ-πάλι-αυτός-ο-μαλάκας»  κοινωνικών συναναστροφών. Εν ω, δια της επιθυμίας περατώσεως της παιδιάς, η δευτέρα συνάθροισις καθίσταται υποχρεωτική και αναπόφευκτος.

Κλείοντες την κοινωνιολογικής χροιάς παρένθεσιν και επανερχόμενοι εις το ήδη θιγέν τεχνικόν ζήτημα, είναι πιστεύωμεν προφανής η ανάγκη χρησιμοποιήσεως ομοιομόρφων τεμαχίων χάρτου υπό των παικτών.                ( Ειρήσθω εν παρόδω ότι εν τω καταστήματι του ευγενεστάτου εξαδέλφου του υποφαινομένου, τω κειμένω επί της συμβολής των οδών Κοπροσκύλου και Λεχρίτου, πλησίον της Πλατείας Αχαϊρεύτου, ευρίσκεται εις την διάθεσιν της αξιοτίμου πελατείας τεραστία ποικιλία ειδών γραφικής ύλης, απασών των ποιοτήτων και τιμών. Σπεύσατε !!!).  Έτι περαιτέρω, όσον αφορά τα προειρημένα τεχνικά μέσα, δέον όπως διευκρινισθή ότι, της συναθροίσεως  εν εξελίξει ούσης, η χρήσις μέσων οία η γραφομηχανή, ή, έτι χειρότερον, ο εκτυπωτής ηλεκτρονικού υπολογιστού – ο υπό του χύδην όχλου «πρίντερ του κομπγιούτορα» βαρβαριστί αποκαλούμενος – προς εξασφάλισιν του ομοιομόρφου της γραφής, δεν συνιστάται ένεκα πασιφανών δυσχερειών. Η όλη διαδικασία θα απέβαινε εξαιρετικώς χρονοβόρος· δηλονότι ουδεμία οικία διαθέτει αριθμόν τοιούτων συσκευών ικανόν να καλύψη τας ανάγκας της ταυτοχρόνου συγγραφής υπό οκτώ έως δώδεκα ατόμων. Αφ’ ετέρου, η χρήσις μηχανικών μέσων διαρκούσης της συναθροίσεως αποκλείεται, ως απάδουσα προς το πνεύμα της παιδιάς· αν μη τι άλλο, δια το χαρίεν του πράγματος.

Εν πάση περιπτώσει, ο ζητών ευρίσκει. Εις το εξής σιωπώ, βέβαιος ων ότι Υμείς, νέοι ευφάνταστοι και παιδείας ευγενούς μετέχοντες, θέλετε ευρεί την αρμόζουσα λύσιν. Το επ’ εμοί, ό,τι είχον να είπω, Σάς το είπον.