Ρομέρο και Δρακουλιέττα

Αχ, Ρομέρο, Ρομέρο, γιατί να είσαι ο Ρομέρο;
Αρνήσου τους ζωντανούς σου, απαρνήσου τους νεκρούς σου
Ή, αν δεν θέλεις, ορκίσου μου πως μ' αγαπάς
Και παύω εγώ αμέσως να γουστάρω δρακουλιάρικα.