η ζωή στην πόλη

- Και πως πάει η ζωή στην πόλη μας ρε Γιώργο? 
- Καλά μωρέ. Σούπερ μάρκετ δίπλα στο σπίτι, πάντα κόσμος έξω, ήσυχη γειτονιά είναι. Αλλά να... 
- Τί; 


- Να μωρέ, με ξενερώνει λίγο που όλα είναι τόσο απρόσωπα. Όλοι είναι κλεισμένοι μέσα στο καβούκι τους, με το ζόρι να τους πάρεις ένα καλημέρα λίγο πριν το σκυλάκι που έχουν για συντροφιά κατουρίσει σε καμιά πυλωτή. Δε μιλάω γαβγίσια για να ξέρω τι ψυχικό κόσμο έχει το ζωντανό αλλά όπως και να 'χει πιστεύω είμαι πιο ενδιαφέρουσα παρέα από τους κατουρλήδες, ε; 
- Σίγουρα. 
- Δεν ξέρω ρε φίλε, είναι λες και οι άνθρωποι βάζουν από μόνοι τους ανούσια εμπόδια στην μεταξύ τους επαφή. Σίγουρα, τόσα και τόσα ακούμε ότι γίνονται αλλά δώσε στον άλλο μια ευκαιρία, μην τον καταδικάζεις αμέσως για κάτι που έκανε κάποιος άλλος του είδους του. Είναι κρίμα. 
- Το ξέρεις ότι στη γειτονιά μένει ένας μουσουλμάνος ε; 
- Τί; Σοβαρά μιλάς τώρα; Είναι σίγουρο; Αλλά για να το λες... Πω ρε συ, καλά που μου το είπες. Να έχω τόσο καιρό τον τρομοκράτη στην πόρτα μου και να μη το ξέρω! Ποιος είναι; Τον έχεις δει; Αλλά τι λέω, θα τον καταλάβω μόνος μου, μπαμ κάνουν αυτοί από χιλιόμετρα. Χα χα χα χα χα, 'μπαμ κάνουν'.