γαμημένο σκάιπ

- Ήταν δυό βατραχάκια, ο Πέστο κι' ο Ξαναπέστο· το ένα το λέγανε Πέστο, το άλλο πώς το λέγαν;
- Έ;
- Ήτανε δυό βατραχάκια, ο Πέστο κι' ο Ξαναπέστο· το ένα το λέγανε Πέστο, το άλλο πώς το λέγαν;
- Τί λές ρε;
- Ήτανε δύο βατραχάκια. Ο Πέστο και ο Ξαναπέστο. Το ένα το λέγανε Πέστο, το άλλο πώς το λέγανε;
- «Ήταν δύο» τί; Δέ σ' ακούω καλά ρε, κάνει διακοπές, κάτσε... Γιά τώρα;...
- Ήταν. Δύο. Βατραχάκια. Ο Πέστο κι' ο Ξαναπέστο. Το ένα, το λέγανε Πέστο. Το άλλο, πώς το έλεγαν;
- Ρε για μακαρονάδες μιλάς;
- Ρ ε   ή τ α ν ε   δ ύ ο   β α τ ρ α χ ά κ ι α ,  ο   Π έ σ τ ο   κ ι '   ο   Ξ α ν α π έ σ τ ο ·  το   έ ν α   τ ο   λ έ γ α ν ε   Π έ σ τ ο ,   τ ο   ά λ λ ο   π ώ ς   τ ο   λ έ γ α ν ; . . .
- Ώχ μαλάκα γάμα το, κάτσ' 'α σε ξαναπάρω.
- ΗΤΑΝΕ ΔΥΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙΑ, Ο ΠΕΣΤΟ ΚΙ' Ο ΞΑΝΑΠΕΣΤΟ. ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΠΕΣΤΟ. ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΩΣ ΤΟ—

....

- Έλα ρε, εκεί;
- Εδώ, ναί.
- Ά ωραία, τώρα σ' ακούω. Γιά ξαναπές το.