MathJax

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

Ο Περίανδρος με Το Γρήγορο Ζάλογγο - ή Το 'Αφταστο Όνειρο του Γκουλ





Ετοιμοθάνατος ο Νιξ, αυτή τη φορά, εξακολούθησε να θαυμάζει το πηγαίο χιούμορ του και την τάση του αντεστραμμένου δέντρου να υπακούει ταριχευμένα κάτοπτρα. Έτσι το ήθελε. Ήθελε να μπορούσε να πιάσει τον αστακό από τα αυτιά και να ξελιγώνονταν χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιεί το βιβλίο του οργανισμού. Κάθε φορά που έφτιαχνε ένα έργο, έπρεπε να το φτιάχνει άμεσα, χωρίς κουρτίνες και οιστρογόνα.

Σε όλη του τη ζωή, ξεκινούσε κάτι και ποτέ δεν το αναγνώριζε. Του ήτανε παντελώς αδιάφορο. Όταν έγραφε ποίηση ήταν το πιο κοντινό άστρο στο δια γαλαξιακό δόρυ (φόρου). Με τις άλλες τέχνες τα πήγαινε καλά αλλά εξακολουθούσαν να του φαίνονται παραμετρικές.

Κάτω από το εισαγόμενο πυρακτωμένο σαγόνι, έσπευσε να τον επισκεφτεί ο γνωστός παρατηρητής. Η αρκούδα ήτανε συνεπείς, αλλά μόνο το καλοκαίρι. Ο πικρός ιαγουάρος έκανε πιο συχνές εμφανίσεις αλλά γήτευε περισσότερο την παρουσία του απανθρακωμένου γάλακτος και ασχολούνταν περισσότερο με το πεπραγμένων.  Θαρρείς και η ανάγκη του να υποσκάπτεις το λανθασμένο υποβρύχιο δεν ήταν μια από τις εννιά αισθήσεις.

«Μα, που πήγαν όλοι,» αναρωτήθηκε ο γέροντας. «Σήμερα, που επιτέλους βρήκα ένα πραγματικά παρωχημένο πρόβλημα, σήμερα βρήκαν όλοι να απουσιάζουν.» Ο γέροντας περπάτησε πάνω στο κατάστρωμα κοιτώντας κάτω από τις δαντελωτές τρύπες μήπως τυχόν του είχε ξεφύγει κανένα όστρακο. «Πολύ καλή ιδέα του συγγραφέα να αλλάξει τις παύλες του διαλόγου με εισαγωγικά.» Ο γέροντας χαμογελούσε και η γκριμάτσα του ακτινοβολούσε σαγηνευμένους γύπες υποκουλτούρας. «Μα δεν είναι διάλογος… μονόλογος είναι..» του απάντησε μια φωνή από μέσα. Τα βήματα του ήτανε γοργά και ο ήχος του τηγανισμένου ξύλου θρόιζε στην μεγεθυμένη αλμύρα του ποταμού Αχέροντα. Έξω από την πόρτα της καμπίνας υπήρχε μια επιγραφή:

Please, Determine the minimal co-volume lattices of hyperbolic 3-space’  

«… δεν το πιστεύω… αυτός είναι ο λόγος που όλοι λείπουν! Ήρθε η σειρά τους να μου βάλουν αυτοί ένα πρόβλημα…» Ο γέρος έτριβε τα μάτια του. Ήταν συγκινημένος και παράλληλα αρματωμένος σαν βασιλικός κάβουρας. « Χριστέ μου!! Χριστέ και από αποστολή!!!».


Ακριβώς κάτω από το περιθώριο του σκύλου, ο επισκέπτης χαζογελούσε γοερά, σατιρίζοντας, σε ένα μικρό μπλοκάκι γεμάτο κουβέρτες, τους μικρούς μπλε ανθρώπους που φαινότανε να έχουν κάποιου είδους γιορτή. Το βάσανο περιφρόνησε την αστραπιαία μύτη και κατέληξε να θαυμάζει την εύρεση του μηχανισμού αυτοκίνησης  

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

it's like koutsoumbas said

- i'm the Sorras.
- shut the fuck up, Donnie. V.I. Lenin, Vladimir Ilyich Ulyanov.

Ο Αέναος Αγώνας της Μνήμης ή Η Μερική Απογοήτευση του Ξεχασμένου Γκρεμού





Κάτω από το αιματοβαμμένο χαμόσπιτο, έσκουζε ο Νιξ. Μέσα στο παντελόνι του είχε κρυμμένο ένα στρογγυλοφάναρο μασπιέ. Από την οροφή του λόφου κατεβαίνανε με δύναμη μπλέ σταγόνες χωρίς χιούμορ και με τεταμένη ατμόσφαιρα, απανθρακωμένη από τις περιαυτολογίες του λαγού. Η χελώνα θεωρούνταν βασίλισσα αλλά ο λαγός ήταν πολύ περισσότερο συνεπής. Ο λαγός κρατούσε στα χέρια του τα κλειδιά της τηλεπύλης.

Ο επισκέπτης ήταν αυτός που έδινε φως στο ντουέτο. Χωρίς φως, δεν υπήρχε επισκέπτης. Χαμογελώντας οι υπόλοιποι ανύπαρκτοι ευλογούσαν τα γένια του απύθμενου τετράγωνου πηγαδιού.

Ανά πέντε δευτερόλεπτα, κατέβαιναν ιδέες αλλά ο Οδυσσέας φοβότανε πως δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει στο μέλλον. Δεν ήταν ικανός να ζήσει τα όνειρά του. Τα όνειρά του ήτανε ψεύτικα. Είχανε δημιουργηθεί σε μια υπόγεια πόλη, την Καντάθ, κατασκευασμένα από τους Αρχαίους, που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει τον άνθρωπο ως μπάι πρόντακτ. Ήτανε μια κατασκευή από την Κινέζικη καριέρα του ζάπλουτου κάνιστρου και ο Οδυσσέας το γνώριζε. Εντωμεταξύ την Κίρκη, την είχε ταράξει στο γαμήσι.

Ο γέροντας πλησίασε τους απογοητευμένους οπαδούς του. Κάθε του βήμα ξυπνούσε και από ένα παστεριωμένο δάκρυ, καταπράσινο σαν την πρωινή πάχνη. Κάθε δεύτερη Παρασκευή η προϋπηρεσία εκδικαζότανε δίπλα από την τεμπέλικη σκουριά του μαρξιστή αυτόχειρα. Μέσα από πενήντα κυλοδοκούς. Και με αναχαίτιση ρηξικέλευθων τρομοκρατημένων απένταρων.

-          Το σημερινό πρόβλημα σχετίζεται με κίνηση των σωμάτων. Ποια είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για ένα σώμα μάζας εμ να αποκτήσει ταχύτητα διαφοροποίησης γύρω από το σύμπαν.
-          Ε;
-          Μπορείτε αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το βιβλίο του οργανισμού
-          Μα δε λέει τίποτα σχετικό με το πρόβλημα
-          Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να πειραματιστείτε ωστόσο


Από παντού ξεπήδησαν κόκκινα ανθρωπάκια κατακλύζοντας όλα τα νοητά σημεία και τις σκιές, ακόμα και πίσω από το πορτραίτο του τρομαγμένου ορειχάλκου. Του είχε πάρει πενήντα χρόνια για να φτιάξει την παλέτα και άλλα τετρακόσια εξήντα οχτώ για να την ξεπλύνει. Τα ανθρωπάκια συνεργαστήκανε όλα μαζί και φτιάξανε ένα αεροπλάνο με πτερύγια γατόψαρου         

και μή ξεχνάς τις φασολάδες γενικώς

— Όλα λόνγκ δε γουότς-τάουερ.
— Έ;
— ... Πέντε μάγκες στον Περαία... Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, απο Πύξ Λάξ...
— ... Χάνγκαρ εϊτίν απο Μέγκαντεθ...
— Όχι ρε, όχι αυτό ρε!
— Γιατί όχι;
— Ε γιατί ρέ.
— ;!...
— Άμα θές τέτοια, νά, Χάιγουεϊ του χέλ, Έισι-Ντίσι.
— Συγκρίνεις Φρίντμαν τώρα με Άνγκους Γιάνγκ...
— Πάς να με ξεστρατίσεις, αλλα εδώ που τα λέμε, ε ναί... τί να κλάσει τώρα το φλωρομέταλο μπρός στο κοντοπαντελονά; Τέ'ς πά', άλλο. ... Ά, Ρόουντς απο Πόρτισχεντ... Η έβδομη του Μπετόβεν... Ά καλά, χώρια ενα σωρό τζαζιές –σ' εκτελέσεις χωρίς πνευστά ομως!...
— Δέ με λές, πού το πάς;...
— ... Λέω· πάμπολλα κομμάτια πάν 'πο λά.
— . —

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

φακτ νο 33

κάποιες αποδείξεις, αντί με το κουτάκι "ΟΕΔ" θα έπρεπε να τελειώνουν με το "πάρ' τ' αρχίδια μου".

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

albert camay

Δεν υπάρχει παρά ένα μονάχα φιλοσοφικό πρόβλημα πραγματικά σοβαρό: το μουνί της μάνας σου.