πώς ήταν η στολή;

- Είχες τελικά την καλύτερη μεταμφίεση;
- Όχι.
- Όχι;
- Όχι. Την καλύτερη την είχε ένας τυπάς που προσπαθούσε να το παίξει ο τέλειος μπαμπάς. 
- Ε;


- Τον είδα που λες στην στάση του λεωφορείου, με τον γιο στο ένα χέρι και την κόρη στο άλλο. Και οι δύο τσέπες του ήταν γεμάτες με αφρούς, ξέρεις, από αυτούς που αγοράζουν όλοι τις απόκριες. Ήταν τέρμα αγχωμένος. Μάλλον έψαχνε για μέρη που θα μπορούσε ο επτάχρονος γιος του να αδειάσει όλους αυτούς τους αφρούς αλλά κανένας από όσους ήταν τριγύρω να του ρίξει ματιά τι-ανεύθυνος-γονιός. Η δεκατριάχρονη κόρη του είχε ένα ύφος βαρεμάρας που βρίσκεις ή σε σνομπ χιψτερά ή σε δεκατριάχρονη που συγκρίνει συνεχώς τον μπαμπά της με τον Τακη, τον Βασίλη, τον Υάκινθο ή όπως λένε την σχέση της μαμάς εκείνη την περίοδο. Και ο μπαμπάς χάνει. Φαινόταν ότι ήθελε να ξεμπερδεύει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. 

Κανένα από τα δύο παιδιά του δεν εκτιμούσε την θυσία που έκανε ακυρώνοντας δυο συνεχόμενα σουκού επιμέλειας για να έχει τα παιδιά την Τσικνοπέμπτη. Κι όχι ότι δεν κατέβαλε προσπάθεια. Ίσα-ίσα. Φαινόταν μετρημένος, ένας τύπος που υπολόγιζε τις πιθανότητες και ακολουθούσε το σχέδιο ό,τι και να γινόταν. Γι' αυτό και η κόρη του φορούσε τη φουστίτσα της μπαλαρίνας πάνω από τη στολή του ξωτικού και ο γιος του την ζώνη του πιστολιού πάνω από την στολή του σούπερμαν. Η μέγαιρα η γυναίκα του τα έφερε έτοιμα ντυμένα αλλά αυτός είχε άλλο σχέδιο. Και φυσικά το ακολούθησε. 

Τα παιδιά ήταν εξουθενωμένα αλλά ο ίδιος προσπαθούσε να περάσει (δηλαδή να περάσουν τα παιδιά) καλά. Όμως το λεωφορείο ήρθε πριν βρει μέρος να αδειάσει ο καουμπόι-σούπερμαν γιος του το περιεχόμενο των κουτιών που είχε στις τσέπες του. Τα είχε υπολογίσει όλα αλλά όχι και την ποσότητα του αφρού σε συνδυασμό με την συχνότητα δρομολογίων των αστικών. Τους έβλεπα πως ανέβαιναν στο αστικό και τον παραδέχτηκα για την μεταμφίεση. 
- Ναι αλλά εσύ είχες και πατερίτσα ρε φίλε.
- Ναι αλλά η μικρή, η ελάχιστη, ατέλεια είναι αυτή που σε κάνει να ξεχωρίζεις και να πλησιάζεις όσο το δυνατόν κοντύτερα στην τελειότητα.
- Ε ούτε κι εσύ είχες μούσι όμως.
- Άλλο αυτό.
- Α, άλλο εκείνο ε;