το όνομα του μπλογκ

Το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι όλοι έχουν και διαφορετικές γνώμες για το οτιδήποτε αλλά και κωλοτρυπίδες, όπως είπε κι ο Κλίντ Ίστγουντας. Κι άντε, αν είναι γένους θηλυκού ανέχεσαι την γνώμη για την κωλοτρυπίδα, ακόμη κι αν δεν στην έχει δώσει ακόμη γιατί υπάρχει προοπτική να γίνει κι αυτό, αλλά αν είναι γένους αρσενικού; Τί κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Προφανώς το γυρνάς αλλά πες ότι δεν το σκέφτηκες αυτό. Γιατί ούτε κι εγώ το σκέφτηκα.

Όταν αρχικά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το μπλογκ με τον χεσού όλα ήταν ρόδινα. Συμφωνήσαμε για την θεματολογία του που θα είχε ως επίκεντρο το χειροποίητο πλέξιμο καλαθιών στις άνδεις, τα φοντς του που θα ήταν σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι τύποι που βγάζουν φωτογραφία ένα κομμάτι πιάτο με φίλτρο από το ίνσταγκραμ και κοτσάρουν από πάνω μια αμπελοφιλοσοφία, το φόντο θα ήταν μια φωτογραφία ενός κομματιού πιάτου με φίλτρο από το ίνσταγκραμ ώστε ό,τι μαλακία και να γράφουμε να φαίνεται σαν αμπελοφιλοσοφία και γενικά οι απόψεις μας συμβαδίζανε όπως ο κώλος με το βρακί, η μύξα με το κακάδι και γενικά όπως οποιαδήποτε άλλη σιχαμερή παρομοίωση. Έλα όμως που τα χαλάσαμε στο όνομα. 


Το όνομα που έχει τώρα δεν του χαρίστηκε. Αναγκάστηκα να παλέψω γι' αυτό, συχνά με δόλια μέσα είναι η αλήθεια αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα! Στην αρχή χρησιμοποίησα την μέθοδο του εκβιασμού με διάφορες μορφές της:

Τη μορφή της μάνας μου. 
Δεν του μαγείρευα, δεν του έπλενα, δεν τον καθάριζα, δεν του υπενθύμιζα να πλύνει και πίσω από τα αυτιά του πριν μπει στο μπάνιο. Στα αρχίδια του όμως. Έτσι κι αλλιώς μένει αλλού. 

Τη μορφή της γκόμενάς μου. 
Δεν του καθόμουν. Στα αρχίδια του, δεν του ´χα κάτσει και ποτέ για να του λείψει. 

Τη μορφή του έλληνα εργοδότη. 
Τον απείλησα ότι θα τον στείλω από ´κει που μου ´ρθε και στη θέση του θα πάρω κανάν Ινδό που θα μου γράφει 300 λέξεις για ένα ξεροκόματο το οποίο θα βγάζω εγώ δουλεύοντας κανονικό 8ωρο. Στα αρχίδια του, έτσι κι αλλιώς εγώ του ´ρθα κι όχι το αντίθετο. 

Τη μορφή του Βασίλη Παπακωσταντίνου όταν τον κοιτάς προφίλ και τον μπερδεύεις με τον Κώστα Κόκλα. 
Εκεί και ήταν που τον τούμπαρα τον πούστη και αναγκάστηκε να μου παραχωρήσει την τιμή της ονοματοδοσίας του μπλογκ. 

Εδώ που τα λέμε κι αυτό το όνομα που επιλέξαμε είναι ψιλοσκατά αλλά εγώ δεν θα τα παραδεχτώ φωναχτά ποτές γιατί είναι δικό μου κι αυτός είναι ψιλό στα αρχίδια του γιατί έχει φοβία με τις μεγάλες μύτες όταν τις βλέπεις προφίλ και του έχω μιλήσει και για κάποιον που τον λένε Μουτσινά.

Αυτά ήταν που θα έγραφα αν ονομαζόταν όπως πρότεινα εγώ, αλλά όχι, έπρεπε να ονομαστεί ποδολάγνοια. Κανένας δεν έδωσε μια ευκαιρία στο koujeslikereallyamazingandstuff.blogspot.gr. Τα συγχαρήκια μου.