MathJax

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

άχρηστες υπερδυνάμεις #1

Μαρία Χ. (32), Το σάλιο της είναι αρωματικό.

Π: Πότε κατάλαβες πως το σάλιο σου είναι στην ουσία άρωμα;

Μ: Σε πολύ μικρή ηλικία, όταν η μάνα μου χρησιμοποιούσε τις σαλιάρες μου για να αρωματίσει τον χώρο.

Π: Με ποιον τρόπο;

Μ: Μα φυσικά κρεμώντας τες από ´δω κι από ´κει.

Π: Οι καλεσμένοι που έβλεπαν κρεμασμένες σαλιάρες παντού μέσα στο σπίτι δεν αναρωτιώντουσαν τι ναρκωτικά έπαιρνε η μάνα σου;

Μ: Ναι! Που το ξέρεις;

Π: Εμαθες όμως σταδιακά να ζεις μ' αυτό, έτσι;

Μ: Ε, δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Σκέφτηκα πως αφού το έχω το χάρισμα θα έπρεπε και να το χρησιμοποιήσω. Στην αρχή έφτυνα τα χέρια μου όπως ο μπετατζής πριν πιάσει το φτυάρι και ακουμπούσα τις παλάμες μου στον λαιμό, στις μασχάλες και οπουδήποτε αλλού χρειαζόταν. Επειτα άλλαξα τον τρόπο που αρωματιζόμουν και αφορμή γι' αυτό στάθηκε η ταινία "Μοντέρνα Σταχτοπούτα" με την Αλίκη. Εκει έμαθα πως οι σωστές κυρίες ψεκάζουν λίγο άρωμα στον χώρο και απλά περνάνε μέσα από το σύννεφο που δημιουργεί.

Π: Είσαι μια σωστή κυρία;

Μ: Βεβαίως. Από τότε λοιπόν φτύνω στον αέρα πάνω από το κεφάλι μου και περιμένω να πέσει το σάλιο πάνω μου.

Π: Σε βρίσκω ολόσωστη.

Μ: Σε ευχαριστώ.

Π: Φαντάζομαι έχεις βρει τρόπο να το εκμεταλλευτείς οικονομικά, έτσι δεν είναι;

Μ: Όντως. Αλλά αυτό έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Ας πούμε χρεώνω το φτύσιμο στη μάπα ένα ευρώ. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος άλλος σε ολάκερο τον ντουνιά που θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

Π: Μου δίνεις λίγο χρόνο να το σκεφτώ;

Μ: Φυσικά, όσο θέλεις. Η απόλαυση μου βέβαια από το φτύσιμο στη μάπα ατόμων που δεν συμπαθώ είναι υπερπολλαπλάσια της πενιχρής αμοιβής μου αλλά τώρα τελευταία έχω αρχίσει να τους συμπαθώ όλους. Πως να μην το κάνω, μυρίζουν όλοι τόσο ωραία!

Π: Ναι αλλά αυτό έχει και τα αρνητικά του.

Μ: Αρνητικά έχω να πιάσω στα χέρια μου από τότε που αγόρασα την ψηφιακή φωτογραφική μου.

Π: Το χιούμορ σου είναι χάλια.

Μ: Φιρί-φιρί το πας για χλέπα στη μάπα.

Π: Για συνέχισε.

Μ: Ναι αλλά αυτό έχει και τα αρνητικά του. Προχτές χώρισα με το αγόρι μου γιατί όταν του είπα να βάλουμε λίγη βρωμιά στο σεξ μας με παρακάλεσε να τον βρίζω και να τον φτύνω. Ε, φτύσε-φτύσε μαζεύτηκε μια λυπητερή 35€ και όταν του τα ζήτησα με είπε πουτάνα και έφυγε.

Π: Υπάρχουν λεπτές ισορροπίες.

Μ: Η αλήθεια είναι πως βαδίζω συνεχώς σε ένα τεντωμένο σχοινί.

Π: Έχεις σκεφτεί τρόπους να παλέψεις το έγκλημα με αυτήν σου την δύναμη;

Μ: Είναι δυο-τρεις που έχω σκεφτεί είναι η αλήθεια αλλά δεν είναι κι ο τύπος μου να σου πω την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως για την ώρα έχω αφοσιωθεί στη δουλειά μου και αρκέσου μόνο στο ότι αυτήν την περίοδο είμαι καλά.

Π: Πόσο καλά;

Μ: Σε παρακαλώ μη με πιέζεις άλλο. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα τον εκθέσω στα μίντια. Αρκέσου στο ότι είμαι καλά.

Π: Ας είναι. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.

Μ: Οκ. Καλά να περνάς.

σοκ στον κόσμο της νύχτας

"δεν διαβάζω τα ποστ του koujes. TLDR" φαίνεται να δήλωσε ο ιδιοκτήτης του φερόμενου ως μπαρ "Μπαριά και Τούνεζι", Σήφης Μπιρδιμπίκουλας.

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Guy Déborde

ο φετιχισμός του εμπορεύματος συνεπάγεται μακροχρόνια την εμπορευματοποίηση του φετιχισμού

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

ηπαρξυσμός

- γιατρέ;
- ναι, ζαν-πωλ.
- με φαγουρίζει το συκώτι μου.
- ο νονός, ο νονός.
- τερέρε-ρέρε τέρε-ρέρε τέρε-ρέεεεεεεε.

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

νεοελληνική αποτέτοια



          EXT. ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ - ΜΕΡΑ

          Η ΜΑΡΙΑ πετυχαίνει τον ξάδερφο της ΧΡΗΣΤΟ, τον οποίο έχει να
          δει πολύ καιρό, βήματα μακρυά από την τράπεζα.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Επ; Που ´σαι ρε ξάδερφε;

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Που ´σαι ρε Μαράκι, τι κάνεις; Χρόνια
                    και ζαμάνια μωρέ, έτσι κάνουν ο
                    κόσμος;

                              ΜΑΡΙΑ
                    Τι να κάνω ρε ξάδερφε, δουλειές. Να
                    με τον μικρό, να στο γραφείο που να
                    τα προλάβω όλα! Τι νομίζεις, σαν κι
                    εσένα είμαι τώρα που βγήκες στη
                    σύνταξη και έχεις χρόνο για
                    βολτούλες;

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                         (Ο ΧΡΗΣΤΟΣ πιάνει τις τσέπες
                         του παντελονιού του)
                    Τι βολτούλες κάνω ρε ξαδέρφη
                    νομίζεις; Πάνε έλα στις τράπεζες κι
                    αυτές άδειες. Παλεύω να πάρω το
                    εφάπαξ μου.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Εφάπαξ;

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Ναι, πήγαν να μου το φάνε τα
                    μουνόπανα αλλά δεν θα τους περάσει.
                    Τόσα χρόνια τους πλήρωνα τώρα θα τα
                    πάρω πίσω. Ήδη μου έχουν κόψει τη
                    σύνταξη πόσες φορές. Είχαν δεν είχαν
                    με κατέβασαν στο διχίλιαρο τα αρχίδια
                    που να βγάλουν τον καρκίνο όλοι τους,
                    από τον νερουλά της βουλής μέχρι τον
                    μαλάκα το Σαμαρά, όλοι στο δημόσιο.
                    Άσε με τώρα εμένα όμως, έλα, έλα να
                    σε κεράσω έναν καφέ να μου πεις τα
                    νέα σου.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Δεν μπορώ ρε ξάδερφε, έχω να πάρω τον
                    μικρό από το φροντιστήριο.

          Η ΜΑΡΙΑ κοιτάζει το ρολόι της.

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Έλα μωρέ ξαδέρφη τώρα, τι μου τον
                    στέλνεις στα φροντιστήρια και στα
                    σχολεία, χαΐρι θα βρει νομίζεις; Κι
                    εγώ τι κατάλαβα που την έστελνα.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Ε πως βρε Χρήστο μου, την είδες
                    νυφούλα, τη χάρηκες, μια χαρά.

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Δόξα τω Θεώ ξαδέρφη, δόξα τω Θεώ.

          Ο ΧΡΗΣΤΟΣ κάνει το σταυρό του όσο πιο εμφατικά μπορεί.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Τι κάνει η Γεωργίτσα μας; Καλά είναι;

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Καλά μωρέ, δεν έχει πολύ καιρό που
                    μετακόμισε στο χωριό.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Και τι θα κάνει εκεί; Εχει καμία
                    δουλειά;

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Μπα μωρέ αλλά ευτυχώς ο γαμπρός έχει
                    πολλές γνωριμίες, βουλευτάδες,
                    νομάρχες, όλο και κάπου θα την χώσει.
                    Να δούμε.

                              ΜΑΡΙΑ
                    Άντε ωραία ρε ξάδερφε ωραία.

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Καλά είναι μωρέ, τι να κάνεις. Τον
                    καφέ θα τον πιούμε τώρα, τι θα γίνει;

                              ΜΑΡΙΑ
                    Δεν μπορώ ξάδερφε, δεν μπορώ. Ήδη έχω
                    αργήσει. Άλλη φορά να το κανονίσουμε.
                    Εγινε;

                              ΧΡΗΣΤΟΣ
                    Εγινε ξαδέρφη, άντε καλό δρόμο.

          Ο ένας φεύγει δεξιά η άλλη αριστερά,  μακρυά ο ένας από τον
          άλλο.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

η αυτοπεποίθηση

Την παρατήρησα πολύ πριν της την πέσει αλλά αρκετά αργότερα από τη στιγμή που παρατήρησα αυτόν. Κι αυτό ήταν το λογικό μιας και αυτός είναι 2.07 κι αυτή ίσα που κατάφερνε και με τη βοήθεια τακουνιών, αν και δεν τα έβλεπα ήμουν σίγουρος, να σταθεί στο ήδη μέτριο ύψος των γυναικών της παρέας της. Ακόμη κι αν κάποιος δεν ήξερε πως ο ψηλός ήταν πέρσι πρωταθλητής Ευρώπης με την ομάδα του στο μπάσκετ σίγουρα θα τον παρατηρούσε πρώτο λόγω του ύψους. Στεκόταν πολύ μακριά από εκει που στεκόμουν εγώ και αυτή, στο ακριβώς διπλανό τραπέζι μου, αλλά ούτε η απόσταση ούτε ο ασφυκτικά στριμωγμένος κόσμος που τους χώριζε τον εμπόδισαν. Τα προσπέρασε όλα και έφτασε δίπλα της στιγμές μόνο αφού το αποφάσισε.

Εκείνη στεκόταν όρθια σε μια ισόβια προσπάθεια να πιαστεί από τις δηλώσεις της γιαγιάς της που αναρωτιόταν, κάθε φορά που την προέτρεπε να κάτσει κι αυτή αρνιόταν, αν ήθελε να ψηλώσει. Αν και η παρέα της είχε κλείσει τραπέζι με καναπέ αυτή προτιμούσε το όρθιο, αδιαφορώντας για το στριμωξίδι κάτι που ήταν εμφανές για τον χαρακτήρα της από τον τρόπο που το στήθος της ήταν στοιβαγμένο μέσα στο εσώρουχό της. Με αδιάφορο πρόσωπο, σώμα που ποτέ δεν κατάφερα να παρατηρήσω λόγω του κόσμου, μαλλιά πιασμένα αλογοουρά και το πιο ψεύτικο χαμόγελο από οποιαδήποτε κούκλα βιτρίνας που είχε για ντεκόρ το μαγαζί. Κι όμως.

Είχε έναν περίεργο αέρα ολόγυρα της. Τον αέρα της αυτοπεποίθησης λόγω άγνοιας, τον αποτελεσματικότερο συνδυασμό μιας και αν συμβεί μια στιγμή κάποτε, διαιωνίζεται και αυτοτροφοδοτείται. Ο τρόπος που στεκόταν, ο τρόπος που σκάναρε σε τακτά χρονικά διαστήματα τον χώρο με τον ίδιο τρόπο που κάποιος θα σκάναρε την σελίδα του στο φέισμπουκ γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως δεν θα βρει κάτι το ενδιαφέρον, ο τρόπος που κρατούσε στο ίδιο χέρι, χρησιμοποιώντας μάλιστα μερικά δάχτυλα και για τα δύο, το τσιγάρο της και το ποτήρι με το κρασί, ο τρόπος που αργούσε να ανταποκριθεί στα σκουντήματα των φίλων της όταν θέλανε να της μιλήσουν σαν να τους έλεγε πως πρέπει να προσπαθήσουν για να την προσεγγίσουν ακόμη και για κάτι τόσο ασήμαντο. Το ύφος της με το φυσικό παρουσιαστικό της ήταν δυο πράγματα ασύμβατα. Επαψα να έχω μπροστά μου μια κοπέλα, είχα πλέον ένα ποτήρι σε μέγεθος γυναίκας, γεμάτο μέχρι τα χείλη νερό και λάδι, μια ανομοιογενή μάζα που συγκρατείται μαζί από κάποιες δυνάμεις πέρα από την φυσική τους ασυμβατότητα. Αν το νερό ήταν η εμφάνιση της και ο αέρας της το λάδι τότε το ποτήρι είχε-δεν είχε δυο δάχτυλα νερό.

Ηρθε χωρίς να τον περιμένει. Της μίλησε αρκετή ώρα, τόση ώστε να αρχίσει να τρίβει το λαιμό της κάθε λίγο που από την γωνία που έπρεπε να πάρει για να φέρει τα μάτια της στην ίδια ευθεία με τα δικά του, είχε αρχίσει να πονάει. Εκείνος προσπαθούσε ξοδεύοντας αφειδως όλα τα μέσα που διέθετε να την κάνει να τον ακολουθήσει σε μια από τις συνεχόμενες προτάσεις του ή έστω να καταφέρει να πάρει τον αριθμό της. Ήταν προφανές πως ο τύπος δεν το κατείχε. Βέβαια αντικειμενικά δεν κατείχε και την τέχνη του μπάσκετ αλλά κατάφερε εν τέλει όχι μόνο να ζει από αυτό αλλά και να δοξαστεί. Αυτη τη φορά όμως δεν ήταν τόσο τυχερός ούτε κατάφερε να δημιουργήσει εντυπώσεις. Η ανικανότητά του φάνηκε και η ήττα ήταν αναμενόμενη. Αποφάσισα να του μιλήσω. Μόλις πέρασε δίπλα μου στον δρόμο για την τουαλέτα του έπιασα το μπράτσο, σηκώθηκα στις μύτες και έφτασα κοντά στο δεξί του αυτί.

- Ρε φίλε, τι κατάλαβες τώρα; Πήγες, της είπες ποιος είσαι, της την έπεσες και το μόνο που καταφέρες ήταν να την ψωνίσεις παραπάνω την πατσαβούρα για να κάνει τη δύσκολη σε όλους μετά. Μαλακία.
- Στ´ αρχίδια μου.

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

καβάτζα πάολες

- ...here i aaam, stuck in the middle with youuuuu...
- έλα ρε, πού το θυμήθηκες αυτό;
- ξέρεις ρε μαλάκα γιατί μ' αρέσει αυτό το τραγουδάκι;
- γιατί;
- γιατί έχει ο μπάτσος έν' αφτί.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

έρευνα

Σε τυχαίο χρονικό σημείο, επιλέχθηκαν 4 τυχαίοι άνθρωποι και τους ρωτήθηκαν τυχαίες, εντελώς άχρηστες ερωτήσεις. Εν καιρώ θα δημοσιεύονται τόσο οι ερωτήσεις όσο και οι απαντήσεις ώστε να καταλάβουν οι πάντες πόσο άχρηστες όσο και τυχαίες ήταν.

σωκρατικά

punk μέτρον άριστον.

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013