Οι καιρικές συνθήκες δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα. Η μικρή ομάδα των αντιπαρερχόμενων αναλαμπών, βρισκότανε εγκλωβισμένη στο υποκίτρινο σύμπαν. Οι πύλες ήταν κλειδωμένες και τα κύματα χτυπούσαν ανελέητα, δαμάζοντας την επιπλέουσα χωροχρονική ευρηματικότητα. Κανείς, βέβαια, δεν ήταν σίγουρος για την ορθογραφία. Ένας ξυλουργός με μακριά γκριζόλευκη γενειάδα, πλησίασε την ομάδα και αφήνοντας κάτω το ξεπερασμένο-πυρωμένο αμόνι, τους κοίταξε, με βλέμμα, αεικίνητου μάρσιπου:
"Είναι μεγάλη κατάντια να βρίσκεται κάποιος παγιδευμένος στην συμβολή απείρων ντετερμινιζμών." Ο γέρος, έξυσε τη μύτη του σπασμωδικά ενώ ταυτόχρονα, έμοιαζε να κοιτούσε το πίσω μέρος του καβάλου του. Η μέση του φαινότανε εύκαμπτη και έμπειρη. Μέσα από την ομάδα, ξεχώρισε ένας αξιαγάπητος τσαρλατάνος, φορώντας στο κεφάλι του, ένα καπέλο μάγειρα.
"Μπορεί να είναι κατάντια, αλλά τουλάχιστον, γράφουμε με φτερό και μελάνι στους τοίχους του αμπαριού, και γράφουμε πάντα, ψηλά γράμματα." Ακριβώς πίσω του στεκόταν ένας πανύψηλος λευκός φάκελος, που μόλις σταμάτησε να μιλάει, τον χτύπησε αδερφικά στον ώμο.
"Δεν είναι δικαιολογία αυτή. Αν θέλετε πραγματικά να απολογηθείτε για αυτό το καλό που με βρήκε, θα σας βάλω ένα πρόβλημα να λύσετε. Εφόσον το λύσετε, θα με ξαναδείτε άλλη μια φορά. Εάν δεν το λύσετε, θα με ξαναδείτε άλλες δύο φορές." Οι περισσότεροι από την ομάδα, έχασαν την ισορροπία τους στο άκουσμα της κατακλείδας. Μάλιστα, ο δεσμευμένος τουρκμένος, στην προσπάθεια του να πιαστεί από το κοτσάνι ενός πολύπλευρου λουκουμά, τράνταξε τα διαπιστευτήρια της πώλησης ενός α, β οικοπέδου, στη μέση της ερήμου του Λαγκαδά. Ένας άλλος, κατέληξε στο τραμ, πιασμένος σε μέση και αστράγαλο και χωρίς καθόλου όρεξη για γράψιμο χωρίς αλκοόλ.
"Πεσμας λοιπόν το πρόβλημα" είπε το σκιερό πλήθος, με μια φωνή.
"Πολύ ωραία, λοιπόν, ακούτε!"
" (;) "
"Έχουμε δύο σωμάτια που πάλλονται με κατεύθυνση από τον Ήλιο προς τη Γη. Το μήκος τους είναι πολύ μικρό σε σχέση με την απόσταση που πάλλονται. Το ένα, βρίσκεται ελαφρώς πιο μπροστά από το άλλο κοιτώντας τα σε πλάγια όψη. Ας πούμε το α είναι μπροστά και το β πίσω. Βρείτε μου έστω και ένα σημείο στον τρισδιάστατο χώρο, όπου από εκεί, το β θα φαίνεται σαν να προηγείται του α." Εκείνη τη στιγμή, ένα δυνατό κύμα, κατέλουσε το κατάστρωμα, αφήνωντας πίσω του δύο πορτοκαλίά ψάρια με ροζ χείλη και ένα απροστάτευτο ιαγουάρο, σε κατάσταση μέθης. Οι υπόλοιποι είχαν μετατραπεί σε βρεγμένες γάτες, αλλά για μια μοναδική πεπερασμένη στιγμή.
"Μα καλά, είναι δυνατό να μπορέσουμε να λύσουμε ένα τέτοιο πρόβλημα, στη μέση της καταιγίδας;"
"Ρε παιδία, δε ξέρω και εγώ δεν είχα σκοπό να παρεβρεθώ αλλά με πίεσε το αφεντικό μου, μου πε θα είναι καλό για τη δουλειά μας αλλά και για τους περίοικους. δεν ήθελα να του χαλάσω χατήρι και ας μην είχα όρεξη να μπω στο σάιτ και να αναρτήσω. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο ακόμα και για μένα, να ποστάρω, παρόλο που ο εγκέφαλός μου ξεχειλίζει από φουτουριστικά έκτροπα και ευτραπελιασμούς." Στο στόμα του γέροντα, υπήρχε πλέον, ξεκάθαρα, μια οδοντογλυφίδα
"Μας επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο του οργανισμου για τύπους και για τα θεωρήματα;"
"Ναι αλλά, μόνο αν το κάνετε κάζουαλ, χωρίς να δίνετε δικαίωμα να πει κάποιος ότι χρησιμοποιήσαμε βιβλίο"
"Εντάξει...."
"Περιμένω την απάντηση... και να χετε στο νου σας... δεν έχουμε πολύ χρόνο... η καταιγίδα, όπου ναναι θα κοπάσει!!"
