ξύλο της βροχής

Ο αστυνόμος Φωρώνης κοίταξε τον λεγάμενο απο τις τζίβες και τα χαϊμαλιά ώς το παρεό και τις διχάλες. Δέν του γέμιζε το μάτι.
- Ωστε το θύμα το συναντήσατε για τελευταία φορά «τις προάλλες».
- Ακριβώς έτσι κύριε επιθεωρητά.
- «Αστυνόμος» κύριε Ταλεμέ, οχι «επιθεωρητής».
- «Ταμελές» κύριε, όχι «κύριος Ταλεμές».
- «Κύριε αστυνόμε», κύριε.
- Όχι «κύριος», κυρ-αστυνόμε.
- Ε ενπάση περιπτώσει!... Τί παναπεί «τις προάλλες»;
- Έ, τις προάλλες, ξέρωγω;... πάνε καναδυό-τρείς μέρες;... τέσσερις;... Πουρές το μυαλό μου.
- Και πού την είδατε;
- Στη καβάτζα των παιδιών απο την Πάτρα -ρετσινίτσα, μπουζουκάκι, ξύλο της βροχής, στάφια, ωραία φάση.
- «Στάφια»;
- Αρωματικά έλαια, κυρ-αστυνόμε. Για το μασάζ.
- Και τί έκανε το θύμα όταν την είδατε τις προάλλες στην καβάντζα των παιδιών του Πειραιά;
- Όχι του Πειραιά, αυτοί εχουνε καβάτζα στην άλλη μεριά.
- Ναι-ναί, της Πάτρας, λοιπόν;
- Φασωνόταν με τον ιταλό και τον αμερικάνο κυρ-αστυνόμε.
- «Φασωνότανε» με τί εκανε λέει;
- Σούβλα έπαιξε, σούβλα.
- ...
- Ναί για, με τον Τίτο και τον Μπάντι. Γαμώ τα παιδιά. Τελοσπάντων, τη στήσανε πίσ' απ' τα βράχια, αλλα πήγα για κατούρημα στο λοφάκι και τους τσεκέριασα. Γαμώ τα παιδιά ο Τίτο κι ο Μπάντι λέμε. Ήτανε και πρόπερσι στην παραλία και τους θυμάμαι. Τ' αγαπάν τα θηλυκά. Για να σας προλάβω, αποκλείεται να τό 'καναν αυτοί.
- Και γιατί ειστε τόσο σίγουρος;
- Δέ μου φαινόταν και πολύ θύμα εκεί ανάμεσα, ξές.
- «Ξέτε».
- Ε αυτό.
- Μάλιστα. Αλλ' είστε βέβαιος οτι επρόκειτο γι' αυτά τα δύο άτομα... τον Τίτο και τον Μπάντι;
- Στάνταρ. Τους κόζαρα για κάνα τέταρτο. Έχω και φωτογραφίες, γουγουγού ταμελέλεμε τζι άρ. Θές πιστωτική ομως.
- «Θέτε».
- Ναί 'τσι.
- Το κάνετε συχνά αυτό κύριε Ταμελέ; να φωτογραφίζετε λουομένους σε ιδιωτικές στιγμές;
- Το χαρτζιλίκι μου κυρ-αστυνόμε. Άλλωστε, δέν έκαναν μπάνιο, ούτε είμαστε της ιδιωτικότητας στην παραλία. Και δέν ειμαι κύριος, είπαμε.
- Και είστε βέβαιος οτι άμα στείλω τη Δίωξη Ηλεκτρονικού στην ιστοσελίδα σας δέ θα βρεί ενοχοποιητικά στοιχεία για σάς σε σχέση με το θύμα;
- Κυρ-αστυνόμε, να σε πώ ενα πράμα για τον Ταμελέ: ο Ταμελές δέ φέρνει μπελάδες· ο Ταμελές  ψ ά χ ν ε ι  για μπελάδες...
- Όσο γι' αυτό, κάτι θα κάνουμε. Μήν εξαφανιστείς απ' το νησί. Τα λέμε.
- Τα μελέ.

Τον συνόδεψε έξω απ' το γραφείο ο ανθυπαστυνόμος. Ο Φωρώνης τον έβλεπε ν' αποσύρεται μ' αυτό το τελευταίο ειρωνικό χαμογελάκι κι απο μέσα του έβραζε ήδη. Ο νεοχίπης του θύμιζε το γιό του.