Πάρα Πολύ Προσωπικά Πράματα #3

Εκείνη Η Φορά Που Είδες Την Πρώην Σου

Καλά, δεν το λες και στέκι. Απλά έχεις πάει τόσες πολλές φορές που ξέρεις ποιος δουλεύει ανάλογα με το πόσο βαρύ κάνει τον καφέ σου. Ούτε ένα συγκεκριμένο σημείο έχεις που κάθεσαι, ούτε σε ξέρει ο ιδιοκτήτης για να σε χαιρετάει με το που μπαίνεις ρωτώντας τα νέα σου καθώς σε βολεύει. Αλλά να, είναι δίπλα στο σπίτι σου και σε βολεύει. Βολεύει και τον μαλάκα τον κολλητό σου που γκρινιάζει γιατί βρίσκεις χρόνο για γκέιμοφθρονς αλλά όχι για εκείνον. Έτσι κι αλλιώς και των δύο οι ιστορίες είναι φαντασία. 

Μπαίνεις και κάθεσαι δίπλα στο παράθυρο για να κόβεις κίνηση. Έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα και σκανάρεις την περιοχή για εκείνη την νόστιμη γειτόνισσα που έχεις δει δυο-τρεις φορές και θες με αγωνία μικρού παιδιού που μαζεύει χαρτάκια πανίνι να τις κάνεις περισσότερες. Είναι συλλεκτικές οι βόλτες της. Ο κολλητός κάθεται με καθυστέρηση μερικών δευτερολέπτων ουρλιάζοντας σχεδόν πως είδε την "τέτοια".

Παπάρια δεκατέσσερα.

Η "τέτοια" μπορεί να είναι οποιαδήποτε. Εκείνη η ηθοποιός που είδατε στο τελευταίο αστερίξ, ψάξατε στο ίντερνετ το όνομά της και το ξεχάσατε ας πούμε. Αλλά δεν είναι. Γυρίζεις και είναι η μαλάκω η πρώην σου. Φοράει ακόμη τα ίδια μωβ σταράκια που πήρατε μαζί. Τι γύφτισσα θεέ σου. Προσπαθείς να δείξεις ανωτερότητα υπενθυμίζοντας πως την λένε Κική.

Ο κολλητός σου σηκώνει τον αντίχειρα και ετοιμάζεται να δοκιμάσει τις αντοχές αυτής της προσποιητής ανωτερότητας. Παίρνει βαθειά ανάσα αλλά τον σταματάς πιάνοντας τα χέρια του και ρίχνοντας το πιο απειλητικό βλέμμα που έχεις. Που το έμαθες από αυτήν. Στην ουσία την μιμείσαι. Καταφέρνεις να τον κάνεις να εκπνεύσει χωρίς να φωνάξει το όνομά της με όλη του την δύναμη. Η ανωτερότητα φτάνει μέχρι την εισπνοή. Ο κολλητός την οριοθετεί και θέλει να την φτάσει στα άκρα. Απαιτεί να αλλάξετε θέσεις γιατί τον χτυπάει ο ήλιος και όχι γιατί θέλει να την έχεις φάτσα. Μου ήθελες και παράθυρο, ε;

Αλλάζετε θέση και αρχίζεις να νιώθεις αμήχανα. Να έρθει στο στέκ-- εντάξει, δεν είναι στέκι αλλά να έρθει σε ένα μαγαζί τόσο κοντά στο σπίτι σου; Δεν μπορείς να έχεις ηρεμία πουθενά πια; Τί καταπάτηση προσωπικού χώρου είναι αυτή; Θυμάσαι τότε που την έβρισες άσχημα και την χώρισες εσύ και νιώθεις κάποιου είδους κύρος. Έχεις αυτοπεποίθηση. Δεν σε νοιάζει ακόμη και να σε δει. 

Αλλά δεν σε βλέπει. Τί σκατά κάνει; Αποκλείεται να μην σε έχει δει. Αυτή έβλεπε ότι ήταν ασιδέρωτο μέχρι και το εσωτερικό της τσέπης σου. Κάνει πως δεν σε βλέπει. Τα χέρια σου τρέμουν αλλά φταίει αυτός που σου έκανε βαρύ τον καφέ. Καταλαβαίνεις ποιος είναι. Την κοιτάζεις πλέον επίμονα, όπως όλες εκείνες τις φορές που κοίταζες το τηλέφωνό σου γιατί δεν απαντούσε στις τριάντα αναπάντητές σου. Ήσουν υπερβολικός.

Ξαφνικά σηκώνεται και φεύγει. Μάλλον ήσουν απασχολημένος να φαντάζεσαι τηλέφωνα ενώ πλήρωνε και ετοιμαζόταν. Βλέπεις τα μωβ σταράκια να περπατάνε μπροστά από το μπαρ στον δρόμο για την έξοδο. Σηκώνεις το βλέμμα και στο μπαρ κάθεται η νόστιμη γειτόνισσα. Παπάρια δεκατέσσερα. 

'Ρε μαλάκα, τα παπούτσια που φορούσε η Κική ήταν παλιά ή καινούρια;'

Αν ήταν παλιά δείχνει ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό με τα παπούτσια και το χρώμα. Αν είναι καινούρια δείχνει ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό με τα παπούτσια και το χρώμα.

'Ξέρω 'γω; Τα παπούτσια της θα κοιτάζω; Καινούρια μου φάνηκαν.'

Το 'ξερες ρε μπαγάσα ότι γούσταρε ακόμη και δεν μπορεί να σε ξεπεράσει. Ήταν ολοφάνερο.