η τέχνη του να γλείφεις τις πληγές σου

Ο ομογενής Νίξ Μπεζόντερς, ο εισοδηματίας, κάθε βράδυ στο μπάρ του Πειρατή του ποιητή, βγάζει τα σώψυχά του.

«Η τέχνη του να γλείφεις τις πληγές σου μας παραδίδεται πρώτη φορά απο τους αρχαίους αιγυπτίους. Ο εξερευνητής Τέρι Μαχόν, ο αμερικανός, μετά απο πολύετη (ο πολύετος, η πολύετη, το πολύετο, αντίθ. απολύετος, ή και πολύμηνος, κάτω απο εφτά ομως δέν ζείς), μετά απο πολύετη λοιπόν παραμονή του στην πυραμίδα του Πέοχα, γνωστού στον ύστερο Μεσαίωνα και ώς Αλκαλινίτη, συνέλεξε πλούσιο φωτογραφικό υλικό απο τα σύμβολα που κοσμούσαν το φαραωνικό κιβούρι, το οποίο και ταξινόμησε, σχολίασε, και παρουσίασε για πρώτη φορά στο παναριζονικό συνέδριο Αιγυπτιακής Ιστορίας και Οικοκυρικής το Χίλια Εννιακόσια Είκοσι Πέντε. Πρόκειται για το ίδιο συνέδριο οπου ο -τετραπληγικός ήδη- Τέρι Μαχόν, ο αμερικανός, χαιρέτισε, όπως μας ιστορεί το σχετικό ανέκδοτο [Georg Gulasch, "Ιστορικά αξιοπερίεργα και λαχταριστές συνταγές με λιπαρό κρέας", μτφ. Αγνώστου, εκδ. Γαβριηλίδη 2011], τους συνέδρους με τη φράση: «Ό κέι, άς αρχίσωμε», στο οποίο οι λοιποί σύνεδροι αντέδρασαν με άκρατα νευρικά γέλια...»

- Φφφ...
- Τί έγινε;
- Τίποτα-τίποτα... Και βάλε άλλο ένα ρε, εξατμίστηκε.

«Η τέχνη του να γλείφεις τις πληγές σου μας παραδίδεται πρώτη φορά απο τους αρχαίους αιγυπτίους. Ο εξερευνητής Τέρι Μαχόν, ο αμερικανός, μετά απο πολύετη (ο πολύετος, η πολύετη, το πολύετο, αντίθ. απολύετος, ή και πολύμηνος, κάτω απο εφτά ομως δέν ζείς), μετά απο πολύετη λοιπόν παραμονή του στην πυραμίδα του Πέοχα, γνωστού στον ύστερο Μεσαίωνα και ώς Αλκαλινίτη, συνέλεξε πλούσιο φωτογραφικό υλικό απο τα σύμβολα που κοσμούσαν το φαραωνικό κιβούρι, το οποίο και ταξινόμησε, σχολίασε, και παρουσίασε για πρώτη φορά στο παναριζονικό συνέδριο Αιγυπτιακής Ιστορίας και Οικοκυρικής το Χίλια Εννιακόσια Είκοσι Πέντε. Πρόκειται για το ίδιο συνέδριο οπου ο -τετραπληγικός ήδη- Τέρι Μαχόν, ο αμερικανός, χαιρέτισε, όπως μας ιστορεί το σχετικό ανέκδοτο [Georg Gulasch, "Ιστορικά αξιοπερίεργα και λαχταριστές συνταγές με λιπαρό κρέας", μτφ. Αγνώστου, εκδ. Γαβριηλίδη 2011], τους συνέδρους με τη φράση: «Ό κέι, άς αρχίσωμε», στο οποίο οι λοιποί σύνεδροι αντέδρασαν με άκρατα νευρικά γέλια...
 
» Στις επόμενες δεκαετίες η έρευνα στην τέχνη του να γλείφεις τις πληγές σου μπορούμε να πούμε οτι ετέθη εις το περιθώριο. Την ανέσυρε μόλις το Δύο Χιλιάδες Καί Ένα ο Ιάπων Κέντζι Σαγκαρούρα με τη γνωστή ρηξικέλευθη δημοσίευσή του στους Χρόνους της Νέας Υόρκης, οπου αναπτύζει τη θέση πως η τέχνη του να γλείφεις τις πληγές σου επιβιώνει, άν και παραλλαγμένη, στην καθημερινή ενασχόληση της συντριπτικής πλειονότητας του δυτικού πληθυσμού με τα μαθηματικά (γνωστή και ώς Θέση Σαγκαρούρα-Δημητρίου-Μέτερνιχ-Ζιζέλ-Χόφτ, προστιμήν των κύριων ερευνητών του Κύκλου Γλειφοπληγικής στο Λονδίνο). Για τη θέση του Σαγκαρούρα, ο πολύς Μόχτεγκερν, σημειώνει: "Πρίν το Σαγκαρούρα πιστεύαμε πως υπάρχει θεός· πλέον ξέρουμε πως υπάρχει τουλάχιστον ένας, κατα προσέγγιση οντολογικής ισοδυναμίας." [Luis Möchtegern, "Η πληγή και η γλώσσα", επι του πιεστηρίου].»

- Έλεος...
- Τί ρε μαλάκα;
- Ρε δέ βγαίνει νόημα, τί 'ν' αυτά;...
- Τί διαβάζεις ρε μαλάκα τόση ώρα;... γιά να δώ... Ά καλά.
- Τί;
- Δέ ξεπερνιούνται έτσι αυτά Νικολάκη.
- Δηλαδή πώς;
- Δέ λύνεις τα προβλήματα με μεταμαθηματικά.
- Και πώς τα λύνεις ρε Πειρατή, με μαθηματικά;...
- Ε όσο και να πείς, αυτά δέν έχουν πρόβλημα.