φακτ νο 25

eu não vou no mar, porque não sei andar.

καποέιρα #4

ο σωστός badass καποερίστας γδέρνει αεροπλάνο και κάνει atabaque.

ο πιο weird τίτλος για τσόντα

η πολυάννα πολυγαμική.

Επιθεωρητής Γκάρλτζετ - Τεύχος 2 (δεύτερόου) - Καθολικοί & ορθόδοξοι σταυροί"

Επιθεωρητής Γκάλρτζετ - Τεύχος 1 (πρώτόου) - "Με τ' αριστερό"

low cost, infinitely expanding, DIY WWII

εσές απ' τα ΙΚΕΑ. τους κατασκευάζουν πολιτικοί κρατούμενοι, τους αγοράζεις, τους συναρμολογείς μόνος σου, σου καίνε το χωριό και σε στέλνουνε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου κατασκευάζεις εσές για τα ΙΚΕΑ.

σουρπράιζ

- τούμπανο ο μάκης, πρέπει να 'χει λιώσει στις γυμναστικές.
- τι έγινε, το γυρίσαμε και κοιτάμε αγοράκια τώρα μωρή πουστάρα;
- κοίτα, πουστάρα δεν ξέρω αν με λες, αλλά είμαι σε πλήρη αρμονία με τη θηλυκή πλευρά του πατέρα σου.

Q&A

Charles Bukowski : Can you remember who you were, before the world told you who you should be?
Podolagny : This one. One-zero. 

φακτ νο 24

ο Felix Bloch, παρόλο που ήταν εξαιρετικός φυσικός, έπεσε κι αυτός θύμα της μεγάλης οικονομική κρίσης του '29 και για χρόνια δεν μπορούσε να βρει σταθερή δουλειά. για να επιβιώσει δούλευε με μπλοχάκι.

φακτ νο 23

η μέση ελληνίδα νομίζει ότι αν κλωτσήσει ένα τόπι θα της φυτρώσει ένα ζευγάρι αρχίδια, ενώ στατιστικά πιθανότερο είναι να της φυτρώσει κωλάρα, μπουτάρες και γαμπάρες.

τσινγκιουλάριτυ

unfortunately, the mapping thus defined is not differentiable, not even in the sense of Whitney. Houston, we have a problem ; and i will always love you.

πάει κι αυτός

- Τά 'μαθες έ;
- Τί;
- Πάει, έσβησ' ο Έκο -έκο -έκο...

η επιλογή και η φάλαινα

Man hat immer ne Wahl; man hat aber selten einen Wal.

Η ΠΕΝΤΑΛΟΓΙΑ - Μέρος 3ο : Η Βλέννη

Το 3ο μέρος της σειράς, δεν άργησε να φανεί στον ορίζοντα, καθώς ο Κοπερχάουερ δεν ησύχασε ούτε βρήκε εύκολα άλλο τρόπο να καθησυχάσει την παχύρευστη έμπνευσή του. Ήταν λογικο να επιχειρήσει να κάνει κάτι καινοτόμο, απαγγιστρώνοντας την κεντρική ιδέα από τα αιμοχαρή ζόμπι και τις εκκεντρικές τους ενδυματολογικές αντιλήψεις και προσκολλόντας την, με την ορμή μιας ολότελα καινούργιας ιδέας, πάνω σε εκατοντάδες τόνους Βλέννας (Βλέννης).


Η αντίδραση ήρθε αυτή τη φορά από την Διεύθυνση Φωτογραφίας του Σπόνσορα, που στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η γνωστή κινηματογραφική εταιρεία Παραμάουντ. Η προμήθεια για το εγχείρημα του Κοπερχάουερ, ανερχόταν σε πολλά δισεκατομύρια δολάρια, λεφτά που η εταιρεία σκόπευε να ξανακερδίσει μετά την πρεμιέρα της 3ης συνέχειας της Πενταλογίας. Η εταιρεία είχε χρηματικό πλεόνασμα λόγω των μεγάλων επιτυχιών που προβάλλονταν με το λογότυπό της και άρα, η Διεύθυνση Παραγωγής σε συνδιασμό με την αποδοχή του εγχειρήματος από την Διαχείρηση και Επιμέλεια Συγχρονισμού, αφιέρωσαν άφοβα, το τεράστιο αυτό ποσό για την πραγμάτωση του δημιουργήματος του φιλόδοξου Κηθ. Οι άνθρωποι της ομάδας της Διαχείρησης Φωτογραφίας, διαφώνισαν κάθετα με την πρώτη σκηνή της ταινίας, την περίφημη σκηνή με το ταξί.


Στην σκηνή αυτή, τόνοι από πράσινη Βλέννη, περιέλουζαν τους δρόμους και τα πεζοδρόμια της καθεαυτού Πόλης, βουλιάζοντας στην κυριολεξία ένα αυτοκίνητο ταξί.


Το μέλημα των καθοδηγητών της ομάδας ήτανε να ξεφορτωθούν όσο περισσότερη Βλέννη γινόταν ώστε να επανέφεραν τον φωτισμό των διαφορετικών κάδρων στα επιτρεπτά, για τις σχολές που σπούδασαν, επίπεδα και έτσι, να μένανε ικανοποιημένοι από την Φωτογραφία.


Ο Κοπερχάουερ, ενώ τηλεφωνικά παραδέχτηκε να μειωθεί η ποσότητα της Βλέννης, και ενώ μάλιστα πρότεινε να αντικατασταθεί κάποιο μέρος της ποσότητας με βιομηχανικό αίμα, δεν ανέκοψε την παραγγελία των δύο μεγατόνων Βλέννης, χημικά παρασκευασμένης από λυκίσκο και μουχλιασμένων φλουδών λευκού σταφυλιού, ποσότητα που χρησιμοποιήθηκε ανεπιφύλακτα για το γύρισμα της πρώτης σκηνής της ταινίας. Ακόμα και στην συνέχεια της ταινίας, η ποσότητα που χρησιμοποιήθηκε ξεπέρασε τους 3,9 μεγατόνους Βλέννης κάνοντας τον ίδιο τον Κηθ, να αλλάξει το όνομα της 3ης συνέχειας από Η επιστροφή των καταραμένων ζόμπι της μαύρης αβυσαλέας κολάσεως στο πασίγνωστο πλέον, η Βλέννη.


Το έργο είχε τεράστια επιτυχία και κατέκτησε την τέταρτη θέση στον εθνικό διαγωνισμό του αμερικάνικου περιοδικού Ντιντάκτα και δημιούργησε από μόνο του ένα καινούργιο ρεύμα ταινιών στον χώρο του είδους υπογείου τρόμου